4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1128
Okunma
Acilarin cocuguydu...
Gözyaslariyla dogmustu...
Annesinin bombalardan firsat bulupta nefes nefese emzirdigi anlarda
Midesine düsen birkac damla gözyasiyla karisik sütün tadında, tek hatirlayabildigi gülebildigi andi bu mekansizligin yikintilarinda... Anne kucagiydi o,sefkatliydi... Bombalara karsi bile siper etmisti bedenini, yeter ki yasasindi yavrusu... cünki kiymeti yoktu varliginin, zaten cektigi izdirap insanca yasama hakkinin ona layik görülmemesiydi… Ama yasamaliydi evladi… Tüm olumsuzluklara inat… ögretmeliydi ona seytanla nasil oynanirdi köse kapmaca ve sobelenmeden Azraile bir gün daha nasil kalinirdi hayatta…
Acilarin cocuguydu…
Sefaletle büyümüstü…
Akli erdikce hayatin sirrina varamadi… Neydi kendisine karsi bunca öfke… Ölüm makinelerine verdigi onca kurbanin doyuramadigi bu düsünce, nasil bir vicdanin eseriydi… hic mi onlarin evlatlari yoktu… Yoksa onlar böylesine aciyi bilmez miydi? Kendisinin bir anlami yok muydu?
Acilarin cocuguydu…
Terorist olmustu…
Ne tuhafti oysa… dogdugundan beridir insaninin aci sesini vede bombalarin sesini duymuştu… ikisinede yürekler dayanmazken, buna karsi dur demenin, bir avuc topragi savunmak isteyisinin tarifiydi terörist… istemez miydi sanki baris olsun… Huzurla büyüsün… ve nesline güzel seyler biraksin… onunda bir tek yolu vardi…hayatta kalmak icin sonrakilere mücadele etmesini ögretmek olacakti…varsin terorist desinlerdi…cünki yasamasi icin zorbalara karsi direnebilmesinin tek yoluydu…onuda kendi secmemisti…istememisti…kursuna tas atarken yasadi herseyi…ögrendi… ve bu ad onun üzerine oradan miras kaldi…
Acilarin cocuguydu…
Gözyasi hic Dinmemisti…
İnsanligin bittigi bir gecede
Fosfor bombalarinin
Vücudunu kor yaptigi bir anda...
Sigindigi evin enkazi altinda
Son nefesiyle seslendi insanliga…
Neredesiniz…?
Önemsenmedi varligi…
Acilarin cocuguydu
Bilinmedi ölümü…
Metin Konak
My@yigitce2007
Cevap Yaz