Cocuk yuvasını ziyaretdeydim gecenlerde,
1 odada 50 cocuk gördüm. Anne baba akraba kavramını bilmeyen zihinler yanlarına gelen yabancı insanlardan tatlı bi gülümseme saclarını okşayacak el aramakdalar,
5-6 yaş arasının toplandıgı bir oda burası kucuk kız cocuklarının sacları kesilmiş ilgiyle izliyorlar yanlarına gelenleri.

Sözde anne babaların zevkleri için verdiği hayatları yaşamak zorundalar gelecegin kapkaccısı gelecegın dolandırıcısı belki bu tertemiz yüzler parlak bakışlar .

sevgisiz yasayacakları hayatta ezilen bireyler olmaya adaylar aslında
kimisini cop konteynırda bulmuşlar kimisini camı avlusunda kimisini sagukda torbada bulup donmasın diye almışlar yanlarına karanlık hayatlar hep farklı farklı başlamış

kaçımız annesiz babasız hiç tanıdıgım olmazan 1 yaşında hayata başladık?
bu duyguyu kaçımız biliyoruz hayatta ?
Gördüğüm tek oda ankaranın semtlerinde birinde bir cocuk yuvası daha kaçbin cocuk dışarda?

kim bunları düşünmek isterki kime gerek, biliriz kendi cıkarları için yaşayanları,

belki zorla belki bile bile belki caresizlikden bunun adı...

aslına bakarsak bu cümlelerin arkasına saklanan üstü kapalı!

"zevkler ugruna sokaga atılan cocukların hayatları"