Semboller (Sağ, sol)

Kainatta her kavramın bir sembolü var. Veya olmalı…
Neden mi? Başka türlü anlaşılamaz.
Zihnin kavramı anlaması için sembole ihtiyaç vardır.
Manalar çıplaktır, zihinden çıkarken sembollere bürünür, giyinir. İnsanların hayalindeki gardıropta ne varsa onları giyer. Onlara bürünür. Yani “korku” kavramı bir insanda “köpek” sembolüyle resmedilirken, bir başkasında “yılan” olabilir. Bazısında da küçüklüğünde dayak yediği birisi olabilir.
Adem’e secde olayı da bir kavramı secde ile anlatmaktır. Adem’in diğer mahlukata karşı önemi ona meleklerin secde etmesi ile insanların anlayacağı şekilde anlatılıyor. Şeytanın ise secde etmemesi, insana düşman olan unsurlara işarettir. O da o hakikatin kavranmasını sağlayan semboldür. Demek ki kainatta her unsur insana itaat etmiyor. Bu “secde” sembolüyle kavranılır hale geliyor.

Şimdi konumuz olan “sağ”, “sol” kavramını anlamaya çalışalım.
“Sağ” doğru yolun, doğruluğun, hakikatin sembolü değil mi. Matematikte sağlama (doğrulama)yaparız.
“Sol” ise yanlışın, eğri yolun, sembolü. Solak deriz. Yani sıra dışı. Doğal karşılanmayan.
Bu durumda “sağ” kavramını günlük yaşamda doğrular için kullanmak akıllıca olmakta, çünkü daha işin başında sembol doğru seçilmiştir.
“Sol” yanlışın sembolü olduğundan “sol” kavramının çağrıştırdığı da olumsuz olmakta. Bu nedenle daha başta kavram olarak olumsuzluk algısı kaçınılmaz.
Oysa ki hayatın gerçekleri çıplaktır. Kavramlara giydirilen sembollerin seçimi önemli.
Mesela zulüm, başına adalet külahı giymiş olabilir. Bu durumda ince bir hile vardır. Zulüm kendini “adalet külahı” sembolünü kullanarak kamufle etmektedir. Örnekleri çoğaltmak mümkün.
Sağcılar (gerçekten doğru değillerse), “sağ” sembolü (doğruluğu ifade eder) kullanarak gerçekte doğru olabilir mi.
Solcular (gerçekte hak ve adalet üzere ise) “sol” sembolü (olumsuzu ifade eder) kullanmakla gerçekten kötü sayılabilir mi?

O halde öze bakmalı.

Sembolleri insanlar kullanırken, çok hatalar yapabilir. Bazı şeyleri de gizlemek maksadını güdüyor olabilirler. Dikkatli bakmalı hadiselere. Öze, hakikate bakmasını bilenler sembollerde takılıp kalmaz. Çoğunluğu ise sembollerle aldatmak mümkün olabilir.

“Sağcıyım” diyen zıvanadan çıkınca , karşısında olanın “solcuyum” diyerek çıkması “sol” sembolünü kullanması kendiliğinden oluyor.Sağcılık doğruluğu ifade ediyordu ; bozulunca karşıtı doğru olmalı gibi bir sonuç çıkıyor. Semboller yeni oluşan ihtiyaçtan dolayı yerinde değil mecazi olarak kullanılmış oluyor. Sonuçta solcu bozulmuş “sağ” sembolü yerine bozulmuş sağa karşı olduğu için “sol” sembolü kullanmış oluyor.
Aslında sembolleri yerinde kullanmalı, çünkü yerlerinin değişimi kafa karıştırıyor, sonuçta doğruyu görmek isteyen sembolde takılıp kalmamalı; aklını kullananlar pek ala doğruyu görebilir.

Saygılar .

Ahmet Bektaş.