YAŞAM NEDİR?

Gökyüzünde dünyayı yaşarken sonsuz özgürlüğümle birlikte,yaşamı arıyordum ne olduğunu bilemeden...Bir su damlasıydım, güneşin ışıklarında renklerle oynayan, karanlıklarda yıldızlarla konuşan...Mutluydum rüzgarlarla birlikte maviliğe savrulurken, mutluğdum kuşlarla kanat çırparken, mutluğdum gökkuşağı olup renkleri saçarken,...
Takılmışken bir bulutun peşine, görürdüm yaşayanları yeryüzünde...Hepsi zamanla koşar gibi, hep bir şeylerin peşinde...bazen bir kuşun kanadına karışır, uçardım onunla, rüzgara karşı çığlıklarla birlikte.
Yaşamı sorardım kuşlara, nedir diye? Özgürlük derlerdi bana... Göklerde özgürce kanat çırpabilmek, rüzgara baş kaldırmak. Ama yağmur yağdığında özgürlükleri elinden alınır, ağırlaşan kanatları daha fazla çırpınamazdı.Damlalar karşısında...sığınırken bir kaya kavuğuna, özğürlüklerini teslim ederlerdi.Yağmura, sessizce...Karıştım bir gün yağmur damlaların arasına, gücü hissedebilmek için...Toprağa karışmak istedim, çoğalmak istedim, azgın bir nehir olup akmak istedim...Deniz olmak, yaşama akmak istedim, yaşamı bulmak istedim, yaşam olmak istedim...Terk ettim gökyüzünü güneşe veda etmeden...Altımda gittikçe büyüyen yeryüzüne beni kendine doğru hızla çekerken dahada büyüdüm, çoğaldım.Koşmaya başladım bir an önce toprağa kavuşabilmek için.Yaşamı hissedebilmek için...Yaşam olabilmek için...
Toprağa ilk dokunuş, ilk sarılış, sıcaktı toprak, gökyüzünün olmadığı kadar...Beni sarmaladı şefkatle, beni içine aldı sevgiyle...Sevdim onu...Seviyorum dedim yaşamayı seninle birlikte...Toprağın derinliklerinde, karanlık sıcaklıklarda güveni hissettim...Zaman geçtikçe büyüdüm,çoğaldım...Yerimde duramaz hale geldim...
Güneşi özledim...Yıldızlara merhaba demek istedim...Terk ettim toprağı, sıcaklığını ve şefkatini.Bir sabah çiçekler açarken gökyüzünü gördüm yeniden..Öylesine mavi, öylesine sınırsız, öylesine özgür...
Aktım, gittikçe büyüyerek...Beni sarmalayan toprağa dokunarak aktım...Nereye gittiğimi bilemeden...sadece yaşamı öğrenebilmek için aktım..Benimle birlikte çiçeklerde açtı ağaçlarda, topraktan otlar fışkırdı delicesine...Ben onlara yaşamı sunarken, cevap veremediler bana yaşam nedir sorduğumda...Büyümek istedim...Daha hızlı akmak, denize kovuşmak istedim...Aktım gökyüzünün görünmedği ıssız ormanların arasından, yıllardır kımıldamaktan korkan taşları peşimde sürükleyerek, başkaldırırcasına...Başakların rüzgarlarla dans ettiği ovalara geldiğimde duruldum..Onları seyredebilmek için yavaşladım...Sordum uçuşan kelebeklere yaşam...Rüzgarlarla dans mı diye? Cevap vermediler bana...Denizi aradım uzaklarda, görebilmek için köpürdüm, taştım ona bir an önce dokunabilmek için...
Sonra bir sabah, güneş ışıklarına serpmeye başlamışken dünyaya, uzaklarda maviliği gördüm...Gördüm orada canlılığı, başkaldırmışlığı, hasreti...Kavuşmak istedim bir an önce, sarılmak istedim...Koynuna girmek istedim bir sevgili gibi...Sevişmek istedim onunla...Yaşamı istedim ondan...Dokunduğumda denize, balıklar kaçtı benden, suyum karıştı denize...Bir oldum onunla...
Ufacık bir damlaydım, bulut oldum, toprak oldum, deniz oldum, okyanus oldum. Kapladım dünyayı canlılığımla. Dalgalarla oynarken derinliklere karıştım... Derinliğin sessizliğinde güzellikleri buldum.Yaşam gizlenmiş güzellikler midir diye sordum denize?Öğrenirim diye...Öğrendim yıldızlı bir gecede büyümeyi...Büyümeye başladım içimde olduğum insana farkettirmeden..Büyüdüm, büyüdüm...
Aynı toprak gibi sıcak ve karanlık bu yer bana güven verdi, huzur verdi. Zaman geçtikçe, yerime sığamaz hale geldim... Güneşe sarılmak istedim... Yaşamı insanlara sordurmak istedim... Işıkla tekrar kavuştuğumda özgürlüğümü hissettim yeniden...Küçük bir su damlasıyken gezdim gökyüzünü yeniden görebilmek mutluluk verdi...
Büyüdüm zamanla...Diğer insanlarla birlikte, zamanla birlikte...Sordum insanlara yaşam nedir diye?...Cevap veremediler...Bir gün aşık oldum birisine, neden diye sormadan kendime... Bir kuş gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak, bir deniz gibi sınırsızca sevdim birisini...

O zaman anladım ki; YAŞAM SEVGİDİR...

SADECE SEVGİ...