Henüz yedisinde ayrılığı tatmış,anne özlemine gözyaşalrıyla gecenin bi yarısı sessiz sessiz ağlamış bir çocuk var içimde... Sürekli okul ve ev değiştirmek zorunda olan , okulların açılmasına da pek sevinmeyen bir öğrenci var içimde... Anne hasretini,şafak sayar gibi aylardan günleri düşen ,tek derdi zayıfları değil, bir an anneye kavuşmanın özlemini gidermenin bi sevinci var ...

’Okuyacak adam olacak benim oğlum.’ sözleri kulağımda çınlar çıkmayacakcasına...Babamın veremediği sıcaklığı annem göz yaşlarıyla,sımsıkı sararak küçük bedenimi öperdi yanaklarımı,bir daha bir daha... Yüreğime otururdu hıçkırıklarım sessiz sedasız içimde yaşardım haala ulaşmışken...Ana yüreği benim özlemim gibi,özlediğinin ,seni özlemesi gibi...Meğer ne çok seviyormuş.Ayrılık onu da yerle bir etmiş sarılışında bunu hissedemeyecek kadar değilim.Bunu o küçük çocuğun yüreğine sormak gerek,dizginlediği...
Babam uzaktan uzatırdı elini,öpüp başıma koyardım.Ezberim aslında iyi değildir.Ezbere şiir okuma gibi...Babanın eli öpülür.Ama bu ayrılıktan sonra anneme daha çok sarıldım kokladım.Babamın da elini çok iyi bilirim,çok öptüm... Ama yüzünü? O kadar samimi olamadık bu yıllarda sarılmadım doyasıya.Koklamadım hep uzaktı.Oysa küçük adam ilgi isterdi,yanında sevgi : bol kokulu ,içten...

Yıllar geçti... İlkokul,orta okul,lise derken üniversite...Evet Üniversiteyi kazandım.Bir güz daha geldi.Yine ayrılık.Ayrılık başladı mı bitmez...Ama kadere bak gidiyorum.Her zaman yaptığım şey.Ailemle vedalaşıyorum.Babamın elini öpmek için uzandım.Babam elimi tutu,kaldırmama izin vermedi kendine doğru çekti.Ve yüzüme yüzünü götürünce,neler hissetim bilemezsiniz.Bu zamana kadar yüzümden öpmeyen bi r baba’ya öfkeyle karışık bir duygu.Niye bunca zaman mahrum ettin sorusu kafamı çok kurcaladı.Şimdi alıştım.Ben sarılıyorum ona.
İstediğim bölümü okuyordum.Aşkla sevdiğim bölümü...Okulu bitirince sınıf öğretmeni olacaktım. Üniversite yıllarım karmakarışık geçti...Yürek büyüdü özlem bi nebze dindi.Okul - iş bir arada yürümüyordu.Zayıftı dersler.Ama çözümler üretip okulu da işi de alt ettim...
Üç işi bir arda götüren gündüzlü bir öğrenci.Öyle bir renkli hayat yaşıyordum ki sıkıldım ,bunaldım işte bir büyük özlem daha başladı... Doğuda bir köy okulunda görev yapma arzusu...
Zaman nasılda geçiyor... Bi gün çocuklar tenefüsteyken.Aklıma geldi üniversitedeki düşüncelerim.Okul bir bitse de ... Şimdi okulun lojmanındayım. Nerden nereye...
Okulumu,öğrencilerimi çok seviyorum... Ne kadar mutluyum bir bilseniz.Özlem var mı özlem ?
- Var elbet...
Hayat var oldukça özlem bitmez...öZLEMEK GÜZELDİR ÖZLENEN DE ÖZLÜYORSA... Mahrum bırakmak asla... Hasretle büyüyen yürek şimdi çok iyi anlıyor herşeyi....