senssizlik beni çıldırtsada, sen hayatsın bana ... seni sevmekten ’asla’ vazgeçmem, hasretim beni yorsada ...

ben, yine sensiz koca bir günü arkamda bıraktım ve yine bitmek bilmeyecek geceye nefes alıyorum... hasretim bir çığ misali üşüyen bedenimde eriyor, var gücüyle titriyor her zerremde sensizlik...

her sabah yeni bir ümitle, yorgun uyanıyorum günün sessizliğine... rüyalarımda sen yoksan eğer, ben uykumda bile yoruluyorum ve yinede haykırarak ismini sıçrıyorum sensiz bir güne ...

sensizlikte olsa oynadığımın oyunun adı, sensizliğin bana verdiği acı bile bana bir armağan... çünkü sen varsınki sensizlik var... sen her halinle benim icin değerlisin, sen benim her şeyimsin..

sensiz gülmek bana haram; söz verdim yüregime sensiz gülmeyecegim diye... dahasi söz verdim gözlerime senin haricinde ağlamayacağim diye ve bu sebeple, gözlerim hep ’sen’ diye ağliyor her bir şeye...

seni düşündükce garip bir teselli buluyorum gözyaslarşmda... onlar sevdamşn delili, çünkü sen varsınki sana ağlıyorum... ayrıda olsam sen yaşıyorsun benden uzakda olsan bir yerlerde ve ben bunu biliyorum...

bir soru kalmasın senden yana diyerek, seni öylesine harmanladımki ümitlerimle yüreğime, sarmaşık gibi sardın dirhem dirhem her bir köşesine...

hasretimden her gün içimden bir şeyler kopuyor sanki ama kopan ne olursa olsun hic farkedermi... yeterki sen baki kal bende, hayalinle olsa bile...

yazılarımda, şiirimde seni yazıyorum, sevdamı anlatıyorum... sen varsın her bir hecesinde, her mısrasında seni yaşıyorum büyük bir heyecanla delice......

akan gözyaşlarım şahitim... yüreğimin sızısı gölgem... duygularım oldu elbisem ve hasretim ise ’belki’ bir gün sana ulaşmama vesilem...

bırak yerinden fırlayacakmıs gibi çarpsın kalbim ve bırak bazen duracakmış gibi nefesimde ’seni’ tutayım... (devamı var...)
______

Şahinde Hülya Kahraman / 22.2.2009