’Bazı şeyler ansızın biter.Atın ayağı kırılmıştır artık.Daha fazla acıya göz yumulmamalı.Ayağı kırılan atın,ölümü sahibinin eline yakışır.’Demiştin.
Bazen ıssız bir gecede,bilinmeyen bir yerde dönüşü olmayan bir yola saparsın ...kaybolursun...İnadına çakmağın alev almaz.çakar çakmaz yanmaz.Sadece cılız bir ışık verir,aydınlatmaz,yolunu göremezsin...Yığılıp kalırsın orta yerde...
O an çekip alamadığım çok şey saklıdır sende....Bırakıp gidemediğim ondan....
Sırrımsın,kimseye diyemediğim........
Ayrıldın ama çok yakınıma düştün yine....Yol boylarında görüştük....Yüzüme çarptığım sudan daha serindin.Burnuma çektiğim kolonyadan daha keskin.Acının ve ayrılığın bir kısmını uzattın bana.Parça çok büyüktü ama nefes alan bir yanım yinede kaldı sende...
Bazen hepimiz acı çekeriz....Güneşimizden uzaklaştıkça,yıldızımız söner.Bilmesekte artık tekil değiliz,tam ortasından yarılanmışızdır....Ya sende kalan yanımı getir,yada al götür kalanımı.
Bazı şeyler ansızın bitmez.Kazın ayağı öyle değildir....Ayrılığı şamar gibi yüzüme çarpsanda ,gecelerimi senin kadar uzaktan aydınlatacak bir çoban yıldızı bulunmaz ki.!!!!!
Geri gel aydınlat kararttığın içimi....ya da gel tamamla beni.....
Ben ayağı kırılan at,sen de sahibim değilsin.!!!!!!!!!!