Sahne 1
Lider VE gücü
Sahne 2
Gerçeklerle yüz yüze, sahnede biz
Sahne 3
Türkiye’ye geçmiş olsun.

“Liderin etkin oluşu, liderin hata yapmadığı veya yapmayacağı anlamına gelmez.
Bazı liderler, kitleleri hayra, bazıları şerre yönlendirir. Bazıları toplumları berbat, bazıları abat eder. “
LİDERLİK GÜCÜNÜN KAYNAĞI, KİTLENİN LİDERİNE DUYDUĞU GÜVEN VE DESTEKTİR.
Kural olarak, liderlerine güvenen kitleler, güvenmeyenlerden daha başarılı olur. Ama eğer mevcut lider, hatalı bir yolda ise, onu izleyen kitlenin felaketi de o denli çabuk ve büyük olur. İşte demokrasinin faydası buradadır. Eğer lider demokratikse, yani gücünün kaynağı halksa, bir an gelir halk, o liderin fişini ‘‘sessizce’ çekiverir. Böylece lider, destek ve gücünü kaybettiğini anlar. “tabi bu bitişi yaşamamak için lider, var gücü ile sahnede çalışmaktadır…”
“Liderlik solo gösteri değildir: Çok sayıda insanın aktif katılımı ve desteği olmadan liderin, olağanüstü basarılar elde etmesi, iktidardaki ömrünü uzatması imkânsızdır.
Bu yüzden liderin/siyasetçinin bu gücünü yenilemesi ve desteği devam ettirmesi için, aynı zamanda iyi bir oyuncu olması, bu oyunculuk yeteneğini kullanması, sergilemesi için de oyunlar sahnelemesi gerekir. ”bu hatırlatmadan sonra:
Bir oyuncu(lider) sahneye çıktığı zaman, en zoru “sözleri” replikleri değil, sözleri ile sahnede yaratacağı gerçekliktir.. Bu kabiliyeti ile “sahnede gerçeklikler yaratan” lider, aynı zamanda izleyicisine heyecan verebilen, bir gerçekten başka bir gerçeğe inandırabilendir.
Bu heyecan bazen öyle büyük boyutta olur ki izleyici kadar sahnedeki lider bile bir sonraki adımda neler olacağını bilemez/hesap edemez durumda, oyunun tadını çıkarma sevdasıyla coştukça coşar.
Rol yeteneği ile lider, başarmış alkış almış, Kahraman ilan edilmiş, dolayısı ile artık gücüne güç katmıştır.
Artık, seyirci gerçek bir kahraman alkışlamaktadır. Rolle gerçek karışmıştır.
Kahraman nedir?
Kahraman: menfaatini bir yana bırakmış, ‘kendini aşmış’, bilinçli bir insan tipidir. Cinnet ile kahramanlık, tesadüf ile yiğitlik, zorlama ile şehitlik bir arada bulunmaz. Kahraman; özünü biçimlendirmeyi, Allah’ını bilmeyi, doğruları ve doğru adına yapılması gereken savaşı, bilinç seviyesine çıkarmış insandır…
Yetenekli Lider, gücünü göstermek için hazırladığı törenlerde sadece iyi bir oyuncu olarak kalmamış, bu törenler de sergilediği oyunla da “kahramanlık” payesi alıp, gücünü süslemiştir. Bundan doğal ne var. Zaten, Yetenekli bir oyuncunun, verimli bir izleyiciden yararlanmayı, uyuyanları harekete geçirmeyi bilmesi gerekmez mi?
Yalnız burada dikkat edilmesi gereken, liderin rolüne kendisinin de inanması, başkalarının gözünü kamaştırmak için sergilediği ihtişama kapılıp, racon kesmesi.

Dikkat etmesi gereken en önemli gurup ise seyirciler…

Yazdığım benim senaryom değil. Bu bilgiler gerçek.
"Heyecan dorukta, alkış kızıl kıyamet.
Sahnedeki ışıklar söndü…" Diyelim…
Seyirci olarak başladığınız bu oyunda bir de bakmışınız ki oyuncu konumundasınız. “Senaryosu çoktan yazılmış” Ve rol sizin…
Büyük geçmiş olsun!