25 Aralık


Güneşin veda ışıkları gözlerime uğrarken yavaştan, ben uzakları düşünüyorum, belki çok saçma, seni… belki yolculuktandır, belki yolcusundur diye sürekli ve koşuyorsundur diyedir, yoruluyorsundur diyedir, damla damla eksiliyorsundur diyedir hikayelerarası yolculuklarda. Piyanonun sesi, ağaçların sesi, bulutların dizilişi ve aklımda biriken tüm hayalperest obje imgeleri şimdi hiç yaşanmayan bu serüvende duruverdi…


S-ezilişim ve bir belleğin yitimi.



Tüm olup biten bundan mı ibaret yoksa…


Ah öyle çok öykü biriktirdim ki aklımda, öyle bitişiğim, öyle kaynaşığım ki ben bana, zamana, eti etten, zamanı zamandan sökmek öyle güçtür ki bilmez kimse, bilirim sen bilirsin, bu farkındalık bundandır belki. Tepişler, gidip gelişler, paralelkenar aşklarda ve aşkın matematiği yoktur diyenlere inat bölündükçe artan iç hesaplaşmalar.. Yol çizgileri.. neden bilmediğim yollarda arıyorum bilmediğim bir şeyi, acaba yollarda mı kaybettim bilmediğim bir zamanda bilinmeyen belleği.. Sence…




aliye baran