_
neden kimse hayatından memnun değil.. neden herkes sürekli başkasından şikayetci olur.. neden kimse karşındakini anlamak istemez..
insan bu kadarmı çaresiz kalmalı.. insanı anlamak bu kadarmı zor..

biraz düşünüp kendimizi zorlamış olsak,, biraz empati kurup hoşgörülü davranabilsek,, dahada rahat ve mutlu yaşayacağımız kesindir..

aslında "insan" olmak bir ayrılacılıktır.. çünkü insan zeki bir yaratıktır.. ama herkesin aklı biribirinden farklıdır ve böyle olmasıda doğaldır.. akıllar farklı olunca, elbette duygularda farklı olacaktır.. dolayısıyla tüm fiiller, düşüncelerde farklı olacaktır..

farzedelimki akıllarımız bir olsaydı.. o zaman dünya üzerindeki yaşanacakları şöyle bir hayel edelim; şehir yaşantımızda, mahallemizde bir karmaşa, bir kaos meydana gelecekti.. hatta özel hayatımızın gidişatının yanısıra,, kendi üzerimizdeki dengede bozulacaktı..

böyle bir hayat herkesi kesin bunaltacaktı.. başkasını bilemem ama ben böyle bir dünyayı hayel etmekte zorlanıyorum ve istememde..

herkes karşısındakinin aynı düşünmesini,, davranmasını istiyor.. kimse RESME bütün olarak bakmak istemiyor.. resme bütün bakan görecekki,, her şey birini tamamlıyor ve böylece güzel olanda buluşuyor..

allahın herkese ayrı birer dünya yaratmaya gücü yeterdi elbette.. ama O böyle diledi ve tek dilemesiyle bu düzeni kurdu.. ve kimse Onun yaratılışını sorgulamamalı ama yaşanılanlardaki hikmeti aramalı.. çünkü O, her şeyi hikmeti ile güzel yarattı..

akıllar bir olsaydı,, bu dünyanın yaratılmasına da gerek kalmazdı.. ve yaşananlar hoşa gitmesede, hayatın sürekliliği ve devamı için her şey olması gerektiği yerde..

akıllarımız bir olsaydı, aynı eşyayı kullanacaktık.. aynı tarz giyinip, ayni müziği dinleyecek, aynı yerlerde dolaşacaktık.. aynı model arabayı sürüp, aynı inşa edilmiş evlerde oturacakt ve hatta aynı damak tadına sahip olacaktık.. ama en kötüsü akılların bir olmasıyla duygularımızında aynı olacağı kaçınılmazdı ve böylece aynı kişiyi sevmiş olacaktık..

DÜŞÜNELİM; akıllar bir olunca,, hani aynı kişileri sevmiş olacaktıkya.. AKILLAR bir olsaydı,, "iki" kişiden fazlasına,, bunca kalabalığa gerek varmıydı.?
_

fakat biz; akıllarımız, düşüncelerimiz bir olmasada ortak taraflarımızı keşfedebiliriz.. birbirimizin eksiğini tamamlayabiliriz yada güzel olan tarafımızı görmeye gayret edebiliriz.. gayette; ortak yaşadığımız dünya üzerindeki hayatımızı birbirimize kolaylaştırabiliriz..

hiç kimse, ne kötü ne iyi,, herkesin eksi tarafı var.. ama herkesin özel ve güzel bir tarafıda var ve önemli olan, karşındakinde güzel olanı görmek ve burda yoğunlaşmak..

biraz düşünmeye çalışırsak anlayacağız ki,, bunun böyle olmasi elbette bizlerin oluruna bir teccelli.. biraz gayret ile üzerinde yasadığımız dünyamızı dahada yaşanır hale getirebiliriz..
birbirimizi elestirmek, hal ve hareketlerimizde kusur aramak yerine,, herkes kendine iyilik yapsın ve çevresinde bulunduğu insaları anlamaya çalışsın,, hatta sevsin..
bu dünya hepimizin.. öylese biraz hoşgörü ile neler değişmez, güzelleşmezdiki?

sevelim,, sevindirelim,, sevgi ile yaşayalım dilerim ♥

_
Şahinde Hülya Kahraman/20ocak2009