Ömrüne sağlık ifadede zuhretti kimliğini. Önce kararsız kaldı açıklamada; sonra el vermedi yüreği ve en başından anlatmaya karar verdi emanetini, asıl gerçeğini. Vesayetle gelen bir kimlikti taşıdığı, ezelden ebediyete kadar hüküm sürecek olan.
Önce meramını arz etti; sonra kelamı peşi sıra döküldü, dudaklarının arasından. Dilinin ucunda yıllardır takılı kalan sırrı bir anda söyleyiverdi. Duyanları şaşırtan ve bir o kadar da kahreden bir teslimiyet temsiliydi, o an yaşanılan. Lakin kimliğini ahaliye sunmak bedenine ağır gelmişti. Taşıyamıyordu bu yükü. İşte hep bu yüzden söylemekle söylememek arasında yaşıyordu. Artık olan olmuştu. Söylenilenlerin acısı yetmezmiş gibi , bir de dinleyenlerin kahreden bakışları vardı, bedeninde. Bir kaçış aramıştı ve bu kaçış itiraf-ı vücudda tekamül etti.
O artık kimliği açıklanmış ve bir o kadar da yükünü sırtından atmış bir çıraktı. Artık ustalara yol vermek gerekirdi ya da ustalara yol göstermek. Yani; ya hayatın içinde bir katre olacaktı ya da hayat, içinde bir katre. Yani; ya yokluk olan ademi ya da varlık olan aademi.İşte; kifayet buydu. Ve o adem, artık aademe doğru yol aldı…