_Tüm hücrelerimzle bir bütün olarak hayatin icindeyiz ve kabul görsede görmesede her ’an’imizi dolu dolu yasiyoruz...
_Yasanilanlar kimi icin belki ’sessiz’ kabul edilis gibi görülsede bazilarini ürkütebiliyor, ’sesli’ olarak cildirttabiliyor...

_Bazen yapmamiz gereken gerceklerle ve yapma arzusu icinde oldugumuz hayallerimiz insanin bilincin altinda savas halini alabiliyor... Yasadigimizi ’sanidigimiz’ olaylarla hayel ettiklerimiz cok farkli olsada gün icerisinde yasanilip gidiyor...

_Ve zaman icinde ilik rüzgar gibi esen duygular firtinaya dönüsür ve bocalariz, düsünce trafigimiz karisir ve karamsarlasiriz... O zaman baslariz hayatimizi dahasi her seyimizi sorgulamalaya ve cözüm arariz, acaba cözüm biliyordami yürüyoruz üzerine, yoksa care ve cözüm nerde, nedir sizce???

_Bu gibi anlarda hepimizinde bildigi bir sözü hatirlamakta cok yarar vardir... ’kul bunalmayinca HIZIR yetismez’ ... Burda verilen bir mesaj ise umudun hic kesilmemesi/hic tükenmeyisidir.. Sevgi ve umut; bir insana daha ne gerekir...

_Bu bir insanin söyledigi sözdür ve dogrudur ama biliyoruzki sözlerin en güzeli ve dogrusu Yaradanin sözüdür, O’ bize Kur’an-i Kerimde; "insirah Suresinin" 5-6 ayetlerinde ’zorluklarin ardindan muhakkak kolaylik vardir’ diye yol gösteriyor, hatirlatiyor ve kolayligin ardanidan gelecek olan huzur ni’metini müjdeliyor...

_Darda oldugumuz zamanlarda gidecegimiz kapi Yaradanin kapisi olmali... duada etsek, doktorada gitsek, hocayada basvursak her YOL ona gidiyor cünkü aslolan care sadece O’ndadir...

_insan görülmeyen mikropa karsi bile acizken kim oldugu önemlimi, ister bir Bakan olsun ister bir Kapici bu degismeyecektir ama biz asil kime basvuracagimizi bilmek zorundayiz...

Rabbim cümlemizi dogrulardan ayirmasin diliyorum... (devam edecek)