Merhaba Sayın Şiir Dostlarım,

efendim, gerçekten de kendinizi anlatmanız zor, biz de bizimkini galiba..

çünkü hayattaki tüm işlerimizi, kişiliğimizi nasıl anlatabiliriz ki, eğer onları henüz küçümsüyorsak, ve daha büyük işler yapacak zamanlara bile ulaşmadıysak..

bu nedenle, asıl şey, başkasının bizi anlatması olabilir; her ne kadar onlar, bizim içimizdekini, yüreğimizdekini yarım yamalak bilseler de..

başkaları zaten yürek yerine, kara kaşlarımızı anlatırdı, kızınca nasıl kırıp döktüğümüzü, neşeli iken onları nasıl sevindirdiğimizi belki de.. o nedenle, kendi kendini anlatmanın, bu kadar zor olabileceğini söylemek gereği hissettim biraz..

şiirlerde buna ilişkin bir düşünce sistemi; bir felsefe de yer alıyor haliyle.. hayat görüşünün şiirle aktarılması, kısmen didaktik olabileceği gibi, ironik bir yapı da arz edebiliyor. başkalarının hayatına gönderme yapabiliyor, hatta başkalarını, bu şiirle duyumsatıldığı üzere hayatlarını bir kıyaslamaya doğru sevk edebiliyor.. belki acemi hayatların biçimlenmesinde kilometre taşı da olabiliyor..

böylesine ağır şiirlerin, bizleri de sevk ettiği noktaları görüyorsunuz, birinin hayatını okumak, onu analiz edip, deneyimlerini kendimizle benzeştirmek nasıl mümkün olabilirse, o kadar yapabiliyoruz gibi.

ancak yine de, birilerini veya kendimizi anlatmak zorundayız; yani insanı anlatmak... yoksa, neye yarar ki bu kadar edebiyat veya şiir?

nice ağır şiirlere!

selamlar ve saygılarımla..

/orhan_tiryakioglu