…ve arayış..

10 ekim/ist.

ne yapacağımı kestiremediğim yer

nedir doğrusu? bu buhranlara nasıl son verilir? nereye gitmeli, ne düşünmeli.. bilemiyorum nasıl davranmalı ki hiç değilse onu kendi kararımla karanlığımda yürümeyecek olsam da gözümün önünde düzgün bir yol şekli belirsin. belki de çözüm insanların kendisini kandırmasındadır. evet.
evet evet kendime yalan söylemeli sonrada buna inanmalıyım. iyi de sadece ben inanırım buna, ya ötekiler ne olacaklar sonra? bazen hayallerin dışında bir yerlerde yaşamakta gerekebiliyor. ben o zaman dışarı çıkamam.
benim soru merkezim soru mekanizmam sıralama yapamıyor ki. hepsi üst üste geliyor. çözümsüz bin bir soru üst üste tepeleme yığılıp duruyor. bense zaten çoktan bu saçama yığının altında kaldım bile. iyide;
nedir doğrusu, ne yapmalı ki bu önümdeki buğulu camı kaldırmak için? şuanda anlayabiliyorum, kendimi kandırmak bir şeye yaramayacak. önemli olan buna kim olduklarını dahi bilmediğim adları “?” olan arkamdakileri de inandırmak.
çünkü ümitsiz yaşanmıyor. yapamaz insan. hangi anda hayal kurmuyoruz ki? hele de benim gibi kaptırırsan. peki iyi de - aslında hiçte iyi değil-
doğrusu var mı? yada doğru olmalı mı, insan hep doğruyu mu yapmalı?????
soruyorum. ama hiç bir şey bilmek istemiyorum. -cevapsızlık-

salina