2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
691
Okunma
belki bir ki defa değil binlerce kez çaldım gönül kapasını ama bir açıp ben buradayım demedi, kapısına bıraktığım gül demelerini hep kapıcıya verdi demedi nerden geldi diye ben onun soğuk buz ayaz geceleri nöbetini tutarken o farkına bile varmadı.
ama ben onu siç suşçlamadım, suçta veremedim.
biliyordum onun beni sevmeyeceğini sevse bile seviyorum diyemeceğini
çünkü kader ayırmıştı yollarımızı ezelde, şimdi de birleştirmeyeceğini,
sadece avunmak kaldı rüyalarıyla, bir ömür acıyla kıvranarak
o vefasızdaa değil
kaderin yüklediği rolünü oynuyor
savaş açsam kadere
kim bozmuşta ben bozacağım
gel benim ol desem olmazki
ben bir damla suyum
oysa birf derya
kopsada içimde fırtınalar ona yetişemem ben bir damla su o ise şimidi bir okyanus
Şiirin sahibi
Cevap Yaz