Yaşamak herkesin en doğal hakkı. Herkes özgür ve başkasına zarar vermeyecek bir şekilde yaşar. Bazı kişiler yaşamaktan zefk alırken, bazılarıysa bu hayata isyan ederler. Düşünsenize biri hapşırdığında hemen ‘‘Çok yaşa!’’ deriz. Ama biz insanlar gerçekten de bazen söylediğimiz şeylerin farkına bile varamıyoruz. Karşımızdaki kişiye çok yaşa diyoruz ve o da öyle dediğimiz için seviniyor. Ama ister 200 sene yaşasın, isterse 1000 sene yaşasın ne önemi var ki! Yaşadığımız müddetçe sevgi, huzur, mutluluk, saadet gibi konular olmadıktan sonra ve bizler bunu yaşayamadıktan sonra emin olun ki yaşadığımız her saniye bize zehir gibi gelir. Hayatın anlamı kalmaz. Evren diye bir şey yokmuş gibi yaşarız. ‘‘İyi de böyle bir hayat olur mu?’’ diyenler maalesef yanılıyorlar. Ve onlar her saniye acı çekiyorlardır. Ve yine hayata öyle küserler ki hemen intihar gibi işlere kalkışırlar. İyi de hani 200 seneden fazla yaşamak istiyorlardı. İşte buna yaşamak denmez. ‘‘Hayat benden hep bir şeyler alıp götürüyor, ben niye hayattan bir şey alamıyorum?’’ diye isyan ederler. Halbuki hayat bizlere her şeyi veriyor. Ama bunu anlayamayanlar hayatın değerini bilmeyenlerdir. Hayatta mutlu kalabilmenin yolu sevgi, hoşgörü, saadet ve mutluluktan geçer. Hayat zaten bizlere bunları veriyor. Bizim yapmamız gereken tek bir şey var: Bunları hayatımızdan eksik etmeden yaşayabilmek. İşte işte o zaman yaşamın gerçek anlamını kavramış oluruz.
KADİR YILDIZ
10 MAT-C