Hayal meyal derler ya, gerçekten de hayal meyal hatırlıyorum,sanki bir sis perdesinin ardından aktarıyorum bu anımı..
Çok net değil ama,hiç unutamıyorum.Yaşım dört ya da beş..

Annem hastaydı ve Trabzon devlet hastanesinde ameliyat olmuş,eve gelmişti. O yıllarda küçük dayım (Allah rahmet etsin) Trabzon da oturuyormuş.Büyük dayım da, bizim kasabanın muhtarıymış ( Allah rahmet etsin ), eskiler bilir, binek aracı ya at olurmuş ya da eşek.Köy de ne gezer araba, henüz o yıllarda !

Annemin ameliyatı sebebiyle, kasabaya gelen küçük dayım, muhtar olan abisinin atı ile annemi ziyarete gelir.Dedim ya, ben bunları hatırlamayacak kadar küçüğüm ama,öyle bir şey oldu ki,ömrümce hafızamdan çıkmadı, çıkmaz da.
Evin önüne atı bağlayan dayım,annemin yanına,eve girer.Sanırım ev çok kalablıktı bizi dışarı oynamak için çıkardılar,ya da başka sebepten.

Ben ve yaşıtım olan arkadaşım Güldane ile birlikte oyun oynuyoruz.Onun babası İstanbul’dan yeni gelmiş,gelirken Güldane ye yeni ayakkabı getirmiş.O da o gün bana yeni ayakkabısını göstermek için giyip gelmişti.Ayakkabı dediğim, o zaman köylerde giyilen lastik var ya , hani kara lastik.Fakat bunlar karalastik değildi renkliydi.Parlıyordu gri ye güneş vurdukça.
At, orda ,evin önünde bağlı ve önünde de, bir kova su vardı.Korkuyorduk ama, kuyruğundan çekip çekip kaçıyorduk.Kaç defa çektik bilmiyorum.
Derken, nasıl olduysa oldu , at ipini mi kopardı ,ya da bağlı mı sanmıştık, o da ne bizi kovalamaya başladı.
Ayağımda ki eski naylon ayakkabımla kaçarken ben, at,zavallı Güldane’yi kolundan yakalamış ve ısırmıştı !..
Çığlıklarımıza koşan arkadaşımın annesi ne olduğunu soramadan bana bir tokat attı.Sanki ben ısırdım onun kolunu ??.
Hem niye koşamadı ? Yeni lastikleriyle !
Daha sonra onu bir daha göremedim.

Ne kadar geçmişti bu olayın üzerinden tam bilemiyorum ama, sanırım bir yada iki aydı..Annemi kaybetmiştik !

Ne zaman at görsem, bu olay gelir aklıma,korkarım attan , çok sevdiğime rağmen yaklaşamam.Sanki üstüme üstüme geliyor gibi olurum.
Bu resim beni götürdü o sisli ve hüzünlü yıllara.

Arkadaşım mı ?
İyiyiz, o unutmuş bu olayı, geçen yıl, annemle babamın üzerine gittiğimde anlattım hatırladı.izi var hala kolunda !


Allah, cümle ölmüşlerimizin Ruhlarını şad, mekanlarını cennet eylesin...Amin