Bu yılki teftiş iyi geçmişti. Çocuklar müfettişleri hoş geldiniz diyerek

karşılamışlar, müfredatla ilgili bütün sorulara özgün cevaplar

vermişlerdi. Okuma ve yazmaları iyiydi. Müfettiş bu ya illa açık bulacak.

Bakın soruyu nasıl giriş yaparak sordu:

- Çocuklar ben pazar günü Uludağ’a ormana pikniğe gideceğim. Geyik

keseceğim, kuş keseceğim, cızbız yapacağım. Bana kim bıçak getirmek

ister. Onları meraklarından yakalamıştı. Aslında pek de adil bir soru

değildi. Çocukların tümü parmak kaldırmış ’Ben, ben, ben getireyim’ diye

yarışmazlar mı? Müfettişin kıs kıs gülüşlerini yüzünden okuyordum. Neyseki

imdadıma zil yetişti. Çocukların hepsi çıkmıştı sınıftan. Müfettiş masada, ben

yanında bana bir şeyler söyleyecekti ki bir öğrenci nasıl oldu yanaştı

yanımıza hiç göremedim, başını uzattı müfettişe:

- ’Öğretmenim ben de balta getirebilir miyim ?’demesin mi.

Artık kendimizi tutamadık. Müfettiş kahkahalarla gülüyordu. Öyleki daha bir

şey demedi müfettiş. Koridorda giderken bile gülüyordu.

Oysa ben çocuklara hayvan sevgisini vermek için ne çok masallar

anlatmış,slaytlar izletmiş,filmler seyrettirmiştim.

Demek ki neymiş:Çocukların meraklarını yenmek kolay değilmiş.