NE ZOR BİR ZAMANDA YAŞADIĞIMIZI ANCAK YAŞAMAKLA ÖĞRENİYORUZ.
VERGİ BORÇLARIMIN TAKSİTLENDİRMEK İÇİN ONBEŞGÜN ÖNCEKİ DİLİKÇEMİN SONUCUNU ALMAK İÇİN SABAH EVDEN ÇIKTIM.
ÇÜNKÜ BEYLİKDÜZÜ’NDEN SULTANBEYLİ’YE GİTMEM GEREKİYORDU. YOLLARIN NE KADAR KALABALIK VE ÇEKİLMEZ OLDUĞUNU BİR KEZ DAHA ANLADIM.
AVCILAR’ BİNDİĞİM METROBÜSLE MECİDİYEKÖY’E KADAR GİTTİM. AMA BURADAN TEKRAR OTOBÜSE BİNİP SULTANBEYLİYE HARAKET ETTİM. OTURMAK İÇİN İYİ Kİ BİR YER BULMUŞTUM. FAZLA AYAKTA DURMAK YORUCU OLUYOR.
VERGİ DAİRESİNE VARDIĞIM ZAMAN İNSANLARA EZİYET YAPARCASINA YAKLAŞIK İKİYÜZ KİŞİLİK BİR KUYRUĞUN İÇİNDE BULDUM KENDİMİ. BİRBUÇUK SAAT SÜREN BİR KUYRUKTAN SONRA SIRA BANA GELDİ. AMAN ALLAH’IM ONBEŞ GÜN ÖNCE VERDİĞİM DİLEKÇENİN İŞLEME KONMADIĞINI ÖĞRENİYORUM. İKİ DEFA ÇEKTİĞİM BU SIRA İŞKENCESİNİ BİR DEFA DAHA ÇEKMEMEK İÇİN İÇERİYE DALDIM MÜDÜRLE KONUŞUP BİR SÜRÜ PROSÜDÜRÜN ARDINDAN
İŞİMİ BİTİREBİLDİM. NE ZAMAN DOĞRU DÜRÜST BİR İŞİMİZ OLACAK BİZİM! KOSKOCA BİR GÜNÜM DAHA BİTTİ.