Hayatın içinde ne çok kareler vardır seyrettiren kendisini
Mesela şu limandaki kalabalık
İki el sallanıyor biri vapurda diğeri yerde,ellerin ayası hiç bu kadar açık olmamıştır belki de
Veda ederken tüm içtenlikle sallanıyor düşler hüzünle
Gidişin ve kalışın acıtan yanı oturmuş gözlerine
Omuzlar nasıl da çöküyor derin iç çekişlerde
İşte tam bu noktada dalıp kadınla adama “okunmamış mektup gibisiniz, zihninizden neler geçiyor acaba” diyorum...

Tekrar birleşecek mi elleri ya da sonsuz bir ayrılığın resmini mi çiziyorlar diye düşünüyorum
Zorunlu bir gidiş mi ya da mecburi bir kalış mı bu ya da kopuş...

Hayır, hayır kopuş diyemem bu tabloya, beden dilleri konuşuyor benimle, belli ki keder bu ayrılığa takmış dişlerini, yalnızlığın kalabalığında raks ediyor bünyelerinde hüzün, keder, acı olmuş işbirlikçi...
Bu tablo bilincin en sinsi en ücra köşesinde kurar pusu ve yıllarca belki bir ezginin tınısında belki de bir şiirin mısrasında ya da denizin suskunluğunda bazen de hırçın dalgasında gösterir yüzünü...

Ve martıların bir simit uğruna attıkları çığlıklara karışır sessiz haykırışlar, özlem olur hasret kokar limanlar...
Bir vapur düdüğüne saplanır damlalar “bütün vapurları kaldırmalı” diyorum biran “aşk uğruna ne söylenmişse kulak tıkamalı hepsine” hatta şairin dediği gibi “bütün aşk sözlerini yakmalı”...

Sonra bir vapur yaklaşıyor limana gözlerim takılıyor sallanan dört kola...
Gözlerinin feri sanki güneşten rayiha...
Sabırsızlıkla koşan adımlarla yaklaşıyorlar birbirlerine ve o kucaklaşma...
En az onlar kadar heyecanlanıyorum gönlüm coşuyor adeta...
Yarım kalmış bir düşün devamı mı ya da bakire hülyaların doğum anımı bu kavuşma... Ne önemi var ki yaşanan duygu aşikâr ve yüreğin sesi buğulu gözlere yansıyor, mutluluğun tablosu kalemimin fırçasına düşüyor...
Dönüp vapura “sen ey tersaneden çıkmış arkadaş bakıyor musun bu kucaklaşmaya”

Ayrılıklar olmalı! Acısıyla, özlemiyle yakmalı yürekleri ve vuslatın tadında kederleri eritmeli
Bu liman her gün gelen ve gidenlerle renklenmeli...

Aşk üzerine söylenmiş bütün sözleri martıların diliyle yakamozun eşliğinde yeşertmeli...
Doyamadım oturup dalgakırana seyretmeye dünyanın yedi rengindeki gizemi.
Hayatın iki ucu sivri gerisi çetrefilli...


21.11.08
Zühal Z...