Düşündüm ve dedim ki ne yazayım .Hani birde insanın hayatın da birden çok anı vardır ya,belkiden ondan böyle bir fikre kapıldım.Hepimizin iyi ve kötü diye tabir ettiği bir çok anı var ikan neden se hep iyi olanlar hatırlanır..Beni yakından tanıyan insanlar dedem rahmetliye olan düşkünlüğümü bilirler.
Dedem köyde yaşayan,kendi halinde,insanları seven ama çok zeki bir insandı.Dedemin hayati tecrubelerini dinlemek bana hep keyf verirdi.Fakat dedem her defasın da anlattığı konudan gereken dersi alıp almadığımı bazı sorularla doğrulardı.Baktı ki ben alacağımı almışım sorun yok .Anlatılandan alacağımı almamış isem o konuyu farklı bir şekilde farklı sorular ile benim beynime kazırdı.Benim için iyi ve kötüyü anlatan ,insanları tanımama yardımcı olan büyük bir insandı.Tabi bir başkası benden farklı düşünebilir.Sonuçda benim için degerli olan bir başkası için olmayabilir.Bu da bana kazandırdığı bir bilğidir.
Yapılan işin gizlilik gerektiren bir durumu var ise,bunun iki kişi arasında olması gerektiğini ve ibadetinde ,kabahatinde gizli olması gerektiğini söylerdi.Öyle bir an gelir ki senin konuştuğun kelimeler senin için kullanılabilir.Onun için kesinlikle ölçülü konuşmak ,ağzından çıkacak kelimenin nere varacağını hesap ederek konuşmak gerekir derdi.Gırtlak kırk bogum ,her boğumunda bir kelime saklanır ve ağızdan çıkarken söylenmemesi gereken lafları söylemezsin.
Eğerki birşeyler söylüyor isen lafının arkasında dost doğru durman gerekir.Her bildiğin doğru olmayacagı gibi hergörüşe ve fikre sayğı göstererek sonuna kadar dinleyip.Kendi doğrularınıda paylaşmak gerekir.
Diyeceğim şu ben dedem ile çokça anı paylaştım.Her insanda kendi büyükleri ile zaman paylaşsın ki tecrube edinsin.Benim onun ile paylaştığım şeylerden çok kısa özetler bu anlattıklarım ilerde bir gün belki bir kitap yazar isem bu anıları tek tek kaleme alabiliriz.Sayğılarımla.