ÖZLEDİM...

Öyle özlemişim ki herşeyi,özlemim deniz mavisi renginde...
Uzakta öyle çok şey var ki;büyükannelein,büyükbabaların dediği gibi herşey,
-Nerede o eski bayramlar?diye buhulu bir camda derin bir iç çekiş...
Boş kalan çerçeveler,tamamlanmayı bekleyen özlem mektuplaı.Taze bitmiş tertemiz aşklar...
Nerede yürekten sevme?nerede doğulu bir çocuk edasıyla öğretmene saygı?saçlarımızı iki örük yaptığımız,toplu kopyadan disipline gittiğimiz,herşey hepimiz için dediğimiz o kır pikniği tadında arkadaş muhabbetlerimiz...
Maç izlerken bile taraftar olmanın bir gururu bir anlamı vardı.yolda bile yürürken oh be!Tanrım bügünde hayatımı bagışladı,sevdiklerim yanimda deyip gülerek güne başladıgımız o güzel günler...
İlk okulumuz,lisemiz ailelerimizin hayat şartları nedenleriyle bizle ilgilenmemelerinin bile anlam taşıdığı ama bir okadarda buruk geçen o hazin gençlik yıllarımız...
Ağır yükler verilen sırtlarımız,şimdi bile dimdik duruyosa,pesetmıyorsak buda asaletimizden geliyor olsa gerek.hayatın,hayatımızın vede hayatlarımızın her anlamı bir amaç,bir gaye doluyken kaçırdığımız,ayaklar altına aldıgımız ne cok sey varmış.bilseydim şimdi onları bu kadar özleyeceğimi,çoğu şeyi ertelemez şimdiden azda olsa pişmanlık duymaz onları yaşardım.
Özledim işte elele tutuşan gençlerin yüzünün kızardğı günleri özledim!Sevmenin ,sevişmenin anlamı olan günlerimi özledim.Kalbimde yatan aslanı özledim.Yiğit edasıyla kükrerken bile şuan;özlenmemenin acısı pek koymasada bana,yinede acı tatlı herşeyi,heryeri,herkesi çook özledim...
’ve nerede değilsem orada olmak istıyorum’kalbimdeki aslanı çok seviyorum...