çalıntı yazı

üyelik onayı alındı


http://www.2kadin.com/Anlam-D%C3%BCz%C3%BC%C5%9Fmesi-Yasemin-Pulat.kadin.15583.htm


Anlam Düzüşmesi!


Anlamlar anlamları deviriyor içimde. Ben anlamaya çalışıyorum anlamsız olan her şeye de anlam yüklemeye çalışarak ve devirerek kelimeleri yol açmaya çalışıyorum kendime zihnimin patikalarında…

Hep bir şey bana az geliyor. Yoksa yetinmez miydim sanki bulduklarımla. Bulduklarım beni belki bir an oyalasa da, kendinde tutmaya yetmiyor. Aklım bulamadıklarım da…

Ve ben bulmuş olmakla da yetinemem ki zaten! İşte herkes aynı yanılgıda… Asıl istediğim bulduğumla yetinememek oysa! Daha fazlasını bulmak bulduğumla! Ya...

Ya duygusuz diyorlar ya çok duygusal ya deli saçması ya da anlamsız, yazdıklarıma… Kimse gerçekçi demiyor mesela. Gerçek gibi gelmiyor muyum bunca yalanın arasında yoksa? Kolaya mı kaçmak acaba sınıflandırmak beni? Düşünmekten mi kaçmak? Bulmaktan mı yoksa ya da belki bulamamaktan mı bu çaba? Ya da illa bir isim koymaya çalışmak, ne saçma!

Düşüncemin hızına ben bile yetişemiyorken, yetişmeye çalışmak ne saçma! Birileri anlamaya çalışıyorken hala beni, ben yeni bir anlamın algısında, eski anlamlarını çürütüyorum kendimin! Ve hayata dair ne varsa anlamaya çalışıyorum ama hayata dair değil belki de hiçbir şey aslında. Başı ve sonu olmayan bir sonsuzlukta olan biten her şeyi hayatla sınırlamak ne mümkün… En büyük hata, ruha sınır koymakta…

Ve ben, bana "mutlu" dedikleri mutluluğumdan da, "mutsuz" dedikleri mutsuzluğumdan da, "deli" dedikleri deliliğimden de, "aşık" dedikleri aşıklığımdan da, "yanlış dedikleri yanlışlarımdan da, "doğru"dedikleri doğrularımdan da, "hata" dedikleri hatalarımdan da, "haklı" dedikleri haklılığımdan da, haksızlığımdan da, ayrılığımdan da, "acı" dedikleri acımdan da ve her duygumdan aslında, çoktan gitmiş oluyorum bana her hangi bir isim takılmış ya da bulunmuş olduğunda... Tanımsız varlığımı tanımlamaya çalışmak ne saçma!

Oldum olası hoşlanmadım isimlerden. Birileri “yasemin” diyor bana da. Dönüp bakıyorum, “efendim” diyorum ya da. Dönüp bakmasam ya da “efendim” demesem, ne anlamı olabilirdi ki adımın da?

“Yasemin…”
“Efendim…”
“Uyusana!”
“Olur…”

Not: Bütün "da" ları, "de" leri ve "ki" leri yanlış yazarım genellikle. Müdahele etmeyin. Her zaman ki gibi yanlışım varsa ki bilmiyorum düzeltmeye de kalkmayın lütfen! Redaktör uyuyordu!

anlatım hoştu,insan canlılar içinde akidesi .karamsar olmayalim,kaderin mutlak güzellikleri bulunur,saygılar.

harika akıcı,ve inanılmaz güzel bir anlatım
Tanımsız varlığımı
tanımlamaya çalışmak ne saçma!
bazen bende aynı duyguları yaşıyorum ,yüregine sağlık

Düşüncemin hızına ben bile yetişemiyorken, yetişmeye çalışmak ne
saçma! Birileri anlamaya çalışıyorken hala beni, ben yeni bir anlamın
algısında, eski anlamlarını çürütüyorum kendimin! Ve hayata dair ne
varsa anlamaya çalışıyorum ama hayata dair değil belki de hiçbir şey
aslında. Başı ve sonu olmayan bir sonsuzlukta olan biten her şeyi
hayatla sınırlamak ne mümkün… En büyük hata, ruha sınır koymakta…

Ve ben, bana "mutlu" dedikleri mutluluğumdan da, "mutsuz" dedikleri
mutsuzluğumdan da, "deli" dedikleri deliliğimden de, "aşık" dedikleri
aşıklığımdan da, "yanlış dedikleri yanlışlarımdan da, "doğru"dedikleri
doğrularımdan da, "hata" dedikleri hatalarımdan da, "haklı" dedikleri
haklılığımdan da, haksızlığımdan da, ayrılığımdan da, "acı" dedikleri
acımdan da ve her duygumdan aslında, çoktan gitmiş oluyorum bana her
hangi bir isim takılmış ya da bulunmuş olduğunda... Tanımsız varlığımı
tanımlamaya çalışmak ne saçma!


-şahane bir anlatımdı
efem
...