Sevginiz, sevgi uyandırmıyorsa kısa bir döngüdür; çaresizliktir

18 Ekim 2008 09.00

Küçükken mahalledeki kırık tuğlaları toplar, üst üste koyar uzaktan topu -yerden- yollardık. Kim dağıtırsa tuğlaları o, çok başarılıydı. "Yaşasın!" der, sevinirdik... Şimdi tuğlalar dağılıyor ama içim kanıyor.

13.25

Aynı anda iki cenazeye birden katılmak var ya da hiçbirine gitmemek...
Öldüğünü kabullenmek... Bir uçurumun başından kendini atmak kadar zormuş.
Ya kendi ölümünde duaya durmak?

14.40
Denizi beslesin isterdim gözyaşlarım.

19 Ekim 2008 09.05

Büyük bir boşluktayken sarıldığımın sadece ayçiçek olması ya da şahonun ta oralardan beni düşünmesi ne güzel...


20 Ekim 2008 22.10

Hadi tut kuklanın iplerini sen bir yana, sen öbür yana. Kimse bakmaz kuklanın gözyaşına...

24.00

Damlalar karışıyorken deryaya, umut tacirleri girdi araya. Her damlaya bin değer biçtiler de satmadım hiçbirini... Bilen kim ki yüreğimi!

21 Ekim 2008 22.00

Aynaya bakar gibi bakamayınca insanlar yüzünüze, şaşkınlıklarıyla bocalıyor benlikleri ve anlayamamanın verdiği hâlleri güldürüyor varlığımı. Oysa ne kadar kolaydı mutsuzlukların bedelinin neler yaptırabileceğini anlamak.

22.30

Akan suyun önüne ket mi vuruyorum! İyi mi, kötü mü bu ya da ne iyi, ne kötü? Bilemiyorum.

22 Ekim2008 18.30

Kuğuların ak tüyleri kadar ağarsaydı geçmişimiz, geleceğimiz. Mümkünü yok ki... Bu çamur deryasında nasıl aklanılır ki...




SERAP HOCA