Merhaba sevgili dostlar..
Günün yorgunluğunu kenara bırakıp haberleri izleme gaflentinde bulundum yine.
Hep aynı sahneler,bildik acılar,ard arda gidiyor albayrağa sarılı delikanlılar..
Ne için?
VATAN MİLLET İÇİN!
Ahh! böylesi gidişi kabullenemiyorum.Keşke karşıda düşman olsada üstüne yürüseydi.
koynumda beslenen hain yılanın,terör adında ki canavarına kurbanlar olmasaydı.
Ele başlarını imralıda beslerken,insan hakları diye ona özen gözterirken,Diyarbakır’da
esnafım kepenk kapatırken,minik yavrum okula gidemezken,devlet o şehirde huzuru sağlayamazken,
albayrağa sarılı oğlumun gidişini kabullenmiyorum be arkadaş!!
İsyanım var bu gidişlere!İyi bak o resimlere!Bir tuhaflık yokmu sence?Cemaat aynı.
Arkası ,dayısı olmayan gariban.Teşvikiyeden kalkan bir şehit gördünüzmü?
Ya Etiler’den,Bağdat caddesi’nden,Çankaya’dan,konak’tan, göremezsin arkadaşım.
Giden ne devlet erkanının, ne muhalefetin,ne üst düzey brokratın,ne rütbeli askerin,
ne işadamının oğlu,giden benim oğlum!!!
Benim örtüm var diye,kamuya sokmayan zihniyet,güvenip oğlumu sınıra dikti.Oda biliyor ki!
benim oğlum yürekli,açlıkla savaşmayı,kanaati,kutsal değerleri bilir.Lüks içinde olmadiki garibim.
Ne sık değiştiği sevgilisi,nede arabası oldu aslanımın.Zoru görünce kaçmaz yiğidim.Dedesinin Çanakkale’de
Kocatepe’de Kıbrıs’ta yattığını bilir.
İşte bu yüzden!Albayrağa sarılı sınır taşı eder benim oğlumu!
Ola ki resmime bakıpta yanılmayasın dostum.Ben ne siyaset bilirim ne politika.Yüreğimle yazarım hisettiğimi.
anayım vede halkım düşün bir!Yalan mı yazdıklarım?
Bu Vatan ağlamasın artık şehitlerine!Sen,ben,o değil,beraber bu terör pisliğini kazıyalım.
AZİZ DOSTLARIM!



SEM_39 (z-ç)