Çok yıllar önceydi hatırladığım, daha çok gençtim tek haneli yaşları henüz geçmiştim. Ve hâlâ izlerini taşırım yaşadıklarımın. Bir kız vardı, o zamanlar tanıdığım, değerini anlayamadığım, değerini bilemediğim "benim için şiirler yazan..."

Genç kızın evi birkaç sokak ötedeydi. O genç kız ki beni evden arayamazdı/sıkıydı ailesi. (öyle diyordu)
Eline birkaç jeton geçtimi soluğu telefon kulubesinde alırdı.
Bana yazdığı şiirleri okurdu. O zamanlar şiir benim için çok yabancıydı. İlk şiirlerle tanışmam o yıllarda olmuştur. Duygusallığımın başlangıcı desek daha doğru...

Bilemezdim yıllar sonra şiirin beni bu kadar seveceğini, beni benden alacağını. Bazen beni göklere çıkaracağını, bazense yerden yere vuracağını. Artık şiirsiz geçen tek bir günüm bile yok. Bana şiirler yazan o genç kızı da, hiç ama hiç unutmadım. Ona nasıl vefa’sızca kayıtsız kalışımı da!...

Şimdilerde şiir benim diğer adım. Ve çok şey borçlu olduğumu bildiğim, ancak yüzünü bile hatırlayamadığım; gözlerindeki parıltıyı hissetiğim, o genç kızın dudaklarından dökülen o sıcak sevgi sözcüklerini ise hâlâ en güzel yerimde saklıyorum...

_____________________O bilmese de!...


Copyright © by ahd
www.alihakanduz.com