Çekin ellerinizi üzerimizden, bırakın yakamızı. Bilmezmiş gibi bu topraklara on altı bin yıllık aşkımızı.

Bilmezmiş gibi Altaylardan bu topraklar için çıkışımızı. Gelmeyin... Gelmeyin artık üstümüze. Harlamayın küllenmiş yangınımızı.

Yaşamaksa; bu toprağın obalarında, oymaklarında sizden daha fazla yaşadık. İşlemekse; bu bereketli toprakları sizden daha fazla işledik.

At sürmekse; bu toprağın sonsuz bozkırlarında sizden daha fazla at sürdük. Can vermekse; altında ki şehitler şahidimizdir. Döktük ırmaklar dolusu al kanımızı.

Boy boyladık, soy soyladık, büyüttük, kim bilir kaç kuşak kızımızı kızanımızı. Doyurduk çok şükür helal ekmeği ile karnımızı. Çekin ellerinizi üzerimizden. Bırakın yakamızı.

Kaç asır geçti. Ne kininiz bitti. Ne de hiç inadınız. Son vatan Anadolu
"Emanetimizdir.." dedi atalarımız.

Bir gün el aman deyip Doğu’ya döneceğimizi mi sandınız? Siz böyle bir hayale nasıl inanıp nasıl kandınız?

Yoktur Türk’ün töresinde terk etmek vatan dediğimiz topraklarımızı. Çekin ellerinizi üzerimizden bırakın yakamızı.

Hiç duymamış gibi "Ya istiklal ya ölüm!" diyen Muzaffer Komutanımızı...

ON DÖRTLER

Gündüz değil gece can uykuda geldiler
O bembeyaz rüyaları kanla böldüler
Yirmisinde hiç açmamış taze güldüler
On dört Mehmet birden vatan için öldüler

Mermi yoktu tüfeğinde on dört şehidin
Görmek için o destanı mevziye gidin
Nur inmişti yüzlerine on dört yiğidin
Hepsi yemin etmişti ölmek için dün

Yüzlerinde ne tasa ne korku vardı
Tenleri gül goncası taze bahardı
Yüreğim su olsa o an akardı
Çığlığım dağ olsa dağı yıkardı

Onlar daha dün gencecik candı
Aileleri için henüz körpe fidandı
Tam on dört ailenin yüreği yandı
Hanelerinde kopan kanlı figandı

Kan ve barut kokuyordu şanlı karakol
Siyaha kesmişti bahçesinde gül
Mateme büründü kadın kız oğul
Şahadetti acılara Tanrı’dan ödül

Keşke on dört şehitten biri olsaydım
Peygamberle kucaklaşıp öyle gülseydim
Dönüpte gözlerini yarin silseydim
Vedalaşıp ailemle tekrar ölseydim

Şehitlik cennettmiş, cennet mükerrer
Şehit olmak ister her şanlı asker
Tarihte yaşanan binlerce zafer
On dörtlerin aşkıyla ordum muzaffer

Hiç bir zaman düşmanın kadar dostun olmaz. Olayın acı tarafı bu gerçeği yenildiğinde anlarsın