YENİ BİR GÜNÜN SABAHI



Yeni bir günün sabahıydı. Herşey aynıydı,ama o kendini yeniden doğmuş, yeniden dünyaya gelmiş gibi hissediyordu.
Bir türlü bu haline bir mana veremiyordu.Çevresindeki herşey çok güzeldi,bütün insanlar iyiydi onun gözünde..sanki kötülük yeryüzünden silinmiş,sevgi çiçekleri açmış, barış tohumları serpilmişti yeryüzüne.Yağmur mana yüklü yağıyordu,güneş bir başka açıyordu onun gözünde.Dağlara,havaya,uçan kuşlara ve bütün insanlara tanıdık tanımadık selam veriyordu, merhaba diyordu merhaba.Merhaba dünya...
Kalbi bir başka çarpıyordu,gözleri bir başka görüyordu.Gökyüzünde dolaşıyordu sanki,bulutlara selam veriyordu.Herzamanki gibi işe gidiyordu,işten geliyordu,yemek yiyordu,televizyon izliyordu,geziyordu,yatıyordu,kalkıyordu ama bu
değişikliğin nedenini bir türlü anlamıyordu, algılayamıyordu.

Çalıştığı işyerinde yeni bir kız işe başlamıştı. Evleri aynı sokaktaydı, nerden gelmişti, birgün gidecek miydi buralardan bilmiyordu.İşe beraber gidip geliyordu, günleri işyerinde nasıl geçiyordu, hiç bilmiyordu..
Sonra uzun uzun düşündü, o aşıktı onunla güzelleşmişti herşey.Onunla bütün dünya değişmişti, sevgisi bütün dünyaya yetmişti sanki.Kendisi bile değiştiğinin farkında değildi, çok sonraları anlamıştı.
Yine sıradan bir gündü,herşey her zamanki gibi çok güzeldi, her zaman buluştukları yerde bekliyordu ama kalbinde bugün bir ürperti, bir korku vardı.
Bekledi... Bekledi... Bekledi... Bilmiyordu ne kadar zaman geçtiğini.Şoka girmişti, nedense sonra bir anda uyandı,kalbi yandı, yakıla kavrulakaldı, ağladı, büyü bozulmuştu, çünkü o gitmişti, çok sonraları ondan haber aldı. O evlenmişti,aradan yıllar geçmişti. Onu bilmiyordu kendisini hala seviyor muydu? Kendisi onu çok seviyordu çünkü evlenmiyordu hergünüo gün gibi yaşıyordu.
Yaşadı...Yaşadı..Yaşadı... Gitti...

Aşkı da kendisiyle beraber mezara girdi.

Mezar taşında o yazı dikkat çekiciydi... ’’hala o günü yaşıyorum.’’