Offffffffffff şu yüzüme bak ne kadar çok çil var.Herkes alay ediyor benimle.Hele Ahmet karşıma geçip parmağıyla çillerimi gösterip şuna bak Zarife nin yüzünde çiçekler açmış diyor.Kimsenin yüzünde yok bu beneklerden.Üstelik kızıl bunlar yüzüm hep kırmızı gözüküyor.Annem de yok bu çillerden o halde ben neden böyleyim.Annem kızım onlar senin hazinen diyor.Seni sen yapan senin bir parçan onlar onları sevmesini öğren diyor.Ama sevemiyorum işte.

Her gece yatmadan önce Allah a dua ediyorum. Beni bu çillerden kurtar diyorum hem de üç kere.Her sabah bir umutla uyanıyorum aynaya doğru koşuyorum ve karşımda yine bu kızıl benekler.Yine hayal kırıklığı.Kızılı sevmiyorum bana ait olan hiçbir şeyin bu renk olmasını istemiyorum.Ben zaten yeteri kadar kızılım.

Dün tanımadığım bir amca bizi ziyarete geldi. Sevimli bir amcaydı.Misafir odasında annemle birlikte oturup konuşuyorlardı.Ben kapının arkasına saklanmış onları dinliyordum.Kapı biraz aralıktı ve bu aralıktan onları rahatlıkla görebiliyordum.Annem misafir odasını kolay kolay kimseye açmazdı demek ki bu gelen bayağı hatırlı bir kişiydi.Ah bu misafir odası bu muhteşem döşenmiş odaya girme izni bana bir türlü çıkmazdı.Biraz sakarlığım vardır, belki de annem biblolarını kırmamdan korkuyor yada tatlıya olan düşkünlüğümden her daim yapış yapış olan ellerimin o puf puf yastıklı muhteşem koltuklarına değdirmemden çekiniyor.İçim geçerek bu odaya bakarken gözlerim yine onlara takıldı.Ciddi bir şeyler konuşuyor olmalıydılar.Çünkü annemin yüzü bayağı ağırlaşmıştı.Sonra gözüm annemden misafirimize kaydı o da çok ciddi duruyordu hatta diyebilirim ki kaşları bile çatıktı.Bir hıçkırık sesi duydum annem ağlıyordu.Anlam veremedim.Korkuyordum annem ağlıyordu ben onu ağlarken hiç görmemiştim ki.Çevik bir hareketle kapıyı açtım içerdekiler ne olduğunu anlamadılar annem donup kaldı sonra birden kendi uyuşukluğundan kurtulmak için bir hareket yaptı ıslak gözlerine elini götürdü yaşlarını silmeye çalıştı.Ona doğru koştum sarıldım.Annecim ağlama ne olur ağlama.Artık konuşamıyordum hıçkırıklarım genzimi kapatıyordu.Boğuluyordum sanki.Misafirimiz korktu.Bunu titreyen ellerini saçımda dolaştırırken hissettim.Bir şeyler söylemeye çalışıyordu.Ama üzerinde bir çekingenlik vardı sanki. İlk defa evimize gelen bu esrarengiz yabancının sesini duyuyordum. Kızım diyordu bana ,sevgili kızım sesi de elleri gibi titriyordu.Başımı annemin kucağından kaldırdım.Yaşlı gözlerimi ona çevirdim.Ne kadar güzel bakıyordu.Gözlerinde bildik bir şeyler vardı sanki.Sanki ben onu uzun zamandır tanıyordum.Çok tuhaf bir histi bu.Babacan bir tavırla elimi okşadı bir yandan da konuşuyordu;
—Kızım ben senin bir yakınınım aslında…
Annem sert bir tavırla misafire dur işareti yaptı. Sonra bana döndü ve
— Yavrum bak bu amca şimdi seni bir yere götürecek bir teyzenin yanına. Sakın korkma o teyze benim yakın bir dostum. Seni çok göreceği gelmiş.Seni öpecek saçlarını okşayacak sonra da sen evine tekrar geri döneceksin.
Son kelimeleri üstüne basarak söylemişti annem. Konuşurken misafirimize çok kararlı bir şekilde bakıyordu. Bilmiyorum neden misafirimiz bu son sözleri duyunca sinirlendi beni birden kolumdan tutup çekti.Ben neye uğradığımı şaşırmıştım.Bağırıyordum anne gitmek istemiyorum diye bağırıyordum.Annem ne yapacağını bilemeden şaşkın bana bakıyordu. Misafirimiz beni zorla evden çıkardı karanlıkta rengini tam olarak seçemediğim büyük bir arabanın arka koltuğuna beni yerleştirdi kendi de benim yanıma oturdu ve şoföre hadi gidiyoruz dedi.Sesi çok sertti.Bu amca bana artık eskisi kadar sevimli gelmiyordu.Annem birden arabanın kapsını açtı, paltomu uzattı ve bana:
— Kızım korkma yarın senin yanına geleceğim seni alacağım korkma kızım.
Birden önüme bir kol uzandı ve arabanın kapısını hışımla kapattı. Kapı kapanır kapanmaz keskin bir motor sesi duydum ve arkaya baktığımda dumanlar arasında kalan gözü yaşlı anneciğimi gördüm. Artık yanımda oturan bu yabancıdan nefret ediyordum.

Dün için yaşadıklarımdan aklımda kalanlar bunlar. Şimdi bir odadayım.Çok güzel bir oda bu.Sanki biri için özel olarak hazırlanmış eşyalar titiz bir el tarafından seçilmiş.