Hendek’in Kadifekale köyünde 10 yaşında Eda diye bir kız çocuğu yaşardı.Sabahları erkenden kalkar ve okuluna giderdi,okuldan döndükten sonrada köyün dağlarında, kırlarında oynamayı çok severdi.Bir gün kırlarda çilek toplarken, uzak bir ağacın dalında büyük bir arı peteği gördü ve hemen yanına gitti.

Önce arıların hareketlerini inceledi sonra yerden aldığı bir sopayı arıların olduğu peteğin içine sokmaya başladı.Fakat sopa peteğe yeteri kadar uzanamadığı için yerden aldığı bir taşı peteğe doğru fırlattı.

Arılar bu olan bitene hiç sevinmemişlerdi doğrusu…Fakat Eda petek içerisinde yaşayan arıları merak ettiğinden sebepsiz yere onların yuvasını aşağıya düşürüp yakından incelemek istedi.

Beş dakika sonra ağacın gövdesine 1 metre kadar tırmanıp elindeki sopayla peteği düşürmek isteyince arıların biri Eda’yı kolundan sokuverdi.

Eda o an dengesini kaybedip ağaçtan aşağıya düşüp kolunu incitti.Eda acılar içinde kıvranırken az ötede çilek toplayan arkadaşı Lale yardımına koştu ve onu arıların hücumundan kurtardı.

Lale,Eda’yı hemen az yukarıda bulunan küçük borulu su çeşmesine getirip elini yıkadı ve Eda’nın elini çeşmenin soğuk borusuna değdirmesini söyledi.

Çok soğuk olan demir boru,Eda’yı biraz üşütmüştü ama Lale’nin ‘demirin arıların soktuğu bölgeye değdirilmesinin şişkinliği indireceğini’ söyledikten sonra bu soğuğa dayanması gerektiğini anladı…

Lale , Eda’ya bir daha hiçbir hayvanın yuvasını bozmaması gerektiğini anlatıp arkadaşı Eda’ya güzelce nasihatlerde bulundu.Eda’da hatasını anlayıp bir daha hayvanlara kötü davranmayacağına dair söz verdi…
O gün, bugündür Eda hiçbir hayvanın yuvasını bozmadı…Ve hayvanları çok sevdi…

Sezer Çalışkanoğ
Hendek
2008-04-03
01.36