Gün gelir...
Öyle çok sever, öyle çok hapseder ki seni kendine, farkedemezsin. Zamanla alışkanlıktan daha öte bir tutku oluşturuverir yüreğinde.Günden güne büyür gözbebeklerinde.Herşey onda başladığı gibi yine onda biter.Bütün dünyanı işgal eden, ele geçiren bir savaşçının yanıbaşındasındır artık.Her gün biraz daha akar yüreğinin içine;
ne zaman, nasıl bu kadar sevdiğini anlayamazsın.

Yokluğunda ; herşey zor gelir, herşey eski, alışılmış ve sahte..Gözlerinin rengi bile tektir yeryüzünde,benzemez kimseye.Eşsizdir,gizli bir tapınaktır sevdiğiniz içten içe.

El ele yürürken, göz göze gelirken, dans ederken,başını omzunuza yaslarken, olur olmadık herşeye güler, yerli yersiz hüzünlenip ağlarken, size sevgisini anlatırken, sizi masum bakışlarla dinlerken, şarkılar söyler, size şiirler okurken..Yan yana tatlı bir masal gibi geçerken zaman,ve henüz aşka ayrılığın soğuk eli değmemişken...En güzel mutluluktur sevgiliniz.Onunla yaşadığınız o tatlı rüya hiç bitmesin istersiniz.

Sonra birgün, değişir herşey!!!
Bir gece, tatlı bir rüyadan uyandırır gibi ansızın kaldırır sizi. ’Gidiyorum ’ der ve hesap vermeden, ardına bakmadan çekip gidiverir o tutkuyla sevilen. Kapattığı kapının sesi ağır bir tokat gibi iner yüzünüze ve ardından peşi sıra gelen o sessizlik. İşte yeni sevgiliniz..!!!
İlk zamanların tadı, büyüsü öylece yarım kalıverir dimağınızda. Bomboş kalır elleriniz,eski fotoğraflar yakar kendi kendini, suskun kalır anılar, kaçarsınız aynalardan.
Köpek öldüren şarabı içilen bir gecenin sabahında nasıl zar zor açmaya çalışırsınız gözlerinizi. İşte böyle bir duygudur ayrılığın hemen ertesi...

Çevrenizde konuşulanları duyar ama anlamazsınız, dinler gibi görünerek boş boş bakarsınız insanların yüzüne. Elleriniz yoktur artık,gitmiştir sevilenin ardına takılıp. Yiyip içemez, dokunamazsınız hiç birşeye. Gidenin umarsızlığına içten içe bir isyan büyütürsünüz,içinize atar,acınıza gömülürsünüz. Bazen de içinizden taşan o acıyla kırar, döker,yumruklarınızı kanatır,her şarkıda gözlerinizi ağlatır,duvar diplerinde hıçkırırsınız. Çünkü giden sevgili de kalmıştır bir yanınız..!!
Sizi görmez, hissetmez sevilen..
İşte yalnızsınız..
Alışırsınız zamanla yalnız kalmalara,bir başına sevdayı omuzlamalara ve alışırsınız acınızla yaşamaya. Zamanla üstü örtülür acının,yeniden başlarsınız hayata ayak uydurmaya. Yıkıldığınız yerden kalkar,ayaklanırsınız. Silersiniz gözyaşlarınızı. Yeni yeni umutlar yeşertmeye başlar,hayata tutunursunuz...(derken)
Sonra bir gün ;
Ansızın çıkıp geliverir,
Öylece durur karşınızda,
’Affet beni’ dercesine ...
Ayşe YÖRÜK
11.04.2007 İST.