Olsaydın keşke yanımda, uyansaydın yanı başımda mahmur gözlerle. Korkuyorum deseydin... Yalanlardan, sevgisiz her masaldan. Sarılsaydın sımsıkı bana. Kokun dolu yalnızlığını içine çekseydim. Parmaklarımı gezdirseydim kahır sancılı saçlarında. Uyutsaydım yeniden seni. Bir yıldız gibi...

Annen olsaydım... Kadının olsaydım... Minik bebeğin olsaydım... Gizemli masal kahramanın, ateşli dilberin olsaydım... Sana sadece dokunmak için yaktığım gemilerin yerinde olsaydım... Ama keşke olsaydım... Senin bile kendini dahil edemediğin kadar, tek kişilik hayatına dahil olabilseydim...

Yol katar yollarına anılarını ve bırakır, giden insan dünlerini armağan ederek geride kalanlarına. Gittin... Yaktığın kadar yanamamışsın. Ve en çok şimdi anlıyorum ki, gidişinin ardına veda maskeleri takmışsın. Suçlamaları yakıştırmışsın...

Sert bir yüzey gibi yüreğin... Çarptım ve düştüm işte. Kanamalı ağır hastalar gibi, kalbinin kapısında neşter arıyorum kendime. Söküp çıkartabilmek, susup kabullenebilmek için. Kaldırıldığım ve mütemadiyen hep orada kalacağım bir morgun, soğuk elli insanları arasındayım. Sıcak elin ellerimi son anda tutsa da, kadavra olmaktan kurtarsa beni diye bekliyorum. Ama yok... Senden hala ses yok... Umut yok... Umut yoksa ben yaşayamıyorum...

Hayata ne çok el salladım... Ardımda bıraktığım onca hikaye hala alıp, içimdeki çocuğu yolculuyor, hiç bilinmedik, uzak köylere. Beni hissediyorsun... Hissetmesen hala annemin kollarında ağlıyor olmazdım sana...

Birlikte aldığımız ve biz ayrılana kadar yaşasın dediğimiz su kaplumbağası öldü. Aşk bitmemişti ki, diye ağladım saatlerce. Ağladım, elimde cansız duran sebebimize. O bile sözünde durdu ve bizi terk etti. Bu bedeli o canıyla ödedi...

İnsan mucizelere en çok zamanı geriye çeviremeyeceği anlarda inanmak istiyor. Kalbim ağzımda, gecelerce yakıyorum sancını. Bir avuç kül, hasretinin dumanında. Özlüyorum... Özlemek kan taşıyor, yüreğimin kanatlarına. Çığlık çığlığa adın! Çalsan ya kapımı... Atlasam ya boynuna... Unutsam ya her lanetini... Her göz yaşımda biraz daha eksiliyorum. Çık gel, sevgilim... Dayanamıyorum...





Elif SEZGİN