Uyuyorsun... Gece günün canına kıydı bu yüzden. Yıldızlarda yok sahnede, akıttığı damlalar yüzünden belki de... Tek aydınlık, şimşek yankısı. Yoksa gözlerini kapattın sen. Ne işi var aydınlığın gökyüzünde?

Yatmadan hemen önce ‘iyi geceler’ dedin bana. İyi geceler! Yanında gecenin perdesini aralayamayacak biri için, ne acı bir gece... Hem gözlerini kapattın sen. Nasıl iyi geçecek ki gece?

Umutlarım kendi gökyüzünü oluşturuyor, o meşhur kurşuni maviliğinde. Belki cezp ederdi gecenin çağrısı uzaklarda olsa. Ama gözlerini kapattın sen. Neye yarar gece beni çağırsa. Gece kucağında seni barındırmıyorsa...

Yıldızın olmadığı bir geceden az sonra güneş çıkacak, gün doğacak. Bu kez gün davet edecek beni sende ki uyanmışlığa. Gözlerini bağışlayacaksın ve aydınlanacak hava. Ve ben yaşadığımı anlayacağım bir kez daha...




03/11/03




Elif SEZGİN