0
00
000
00
0
0
00
000
00000
000000
0000000
0000000
0000000
0000000
0000000
0000
0000
0000
0000
0000
0000
0000
0000
0000
00
00000000
00000000



Size içire olduğum söyledim. Bana inanarak girdiniz içeri. Fakat gördüğünüz gibi, daha doğrusu göremediğiniz gibi yokum. Çünkü ben buyum, yani yokum. Sıfırım.
Ne yapayım? talihim yoksa, bahtım karaysa, ne pozitifsem ne negatifsem bu benim mi suçum. Hem bilin ki siz böbürlenen pozitifler benim varlığımla pozitifsizsiniz. Bazen var ya çok sinirimi bozuyorsunuz. Evet size sesleniyorum,
Siz uzun boylu yakışıklı gerzekler, kral TV DJ’si kılıklı adamlar. Sizi böler, tanımsız hale getiririm. Bir çarparım benim gibi sizde sıfır olursunuz. Yok olursunuz. Kafamın tasını attırmayın benim.
Neeee? Neeee ?
Duyamadım?
Hadimi mi bilmeliymişim?
Duracağım yeri size mi soracağım beeeeeeeen.
Sıkılmışsam 1 ile –1 in arasında durmaktan.
Ne yani, ne?
0 olduysak 13’ü sevemez miyim?

Ah 13 ah. Bana laf söylettirdiğin adamlara bakar mısın? Ne buldun o lakayt 12’nin yanında. Sen ki 13 sün. Asal sayısın. Kendinden ve birden başkasına bölünmezsin. Görmüyor musun? Sen özelsin, asalsın, asilsin. 12 ile ne işin olur senin. O ki karaktersiz bir sayı. 2 ile 3’le 4’le 6’yla ilişkisi var.
Ah 13’üm ah. Yanında durmak 130’u oluşturmak o kadar çok isterdim ki. Ama neymiş? Beni seviyormuşsun, arkadaş olarak dost olarak senin için çok değerliymişim. Fakat diğer türlü olmazmışım. Sağında değil solunda durmalıymışım.
013
Bitanem görüyorsun işte Solunda durmanın, arkadaşın olmanın benim için bir anlamı yok. Anlamsızım orada, görmüyor musun? Değerim manam kalmıyor. Dur dediğin yerde durursam, beni yokluğa sürüklersin. Bu yüzden bu kadar ısrarcıyım belki de. Varlığım senin varlığına bağlı. Senin sağında olmazsam, iler ebet 0 kalacağım. Yok hükmünde.
Ah 13’üm ah kafanı şişiriyorum biliyorum ama yüreğim yanıyor. Ne yapayım? Bu yüzden yazıyorum sana, kendimi göstermek için, çünkü ben sıfırım, sanırım kendimi sana yetirince gösteremedim. Biliyorsun ben sıfırım anla lütfen, heyecanlı ve korkağım.
Ama bak işte, senin için, tabiatımın değiştirdim. Tüm cesaretimi topladım sıfırlıktan vazgeçtim. Var olup seni seçtim. Sıfırken, bir sürü harf oldum. bu yazı oldum. bu yazı benim. Sende sen de benim 13’sün.
Biliyorum bir tanem, anlıyorum seni, sana baskı yapmaya çalışmıyorum. Biliyorum sen kendinden ve birden başkasına bölünemezsin. Tabiatın bu, ama ne olur ki? Kendinden başka birde beni sevsen. Bölünsen bana,
Korkma, bizim ilişkimiz, tanımsızlığı doğurur diye düşünme, hem doğursun ne olur ki, bizde bir tanımı bile olmayan bir aşkı yaşarız. Belki onu tanımlarız.
Olmaz mı, olmaz mı?

KEMAL PİŞMİŞOĞLU