Bulmalıyım...Neyi, nerede ? Kimi nasıl?
Nice zamanların koyu akışında, nice mekanların terkedilen anı pencerelerinde.Neyi, kimi aradığımı bulmalıyım.Anıların sisli perdesini aralamalıyım.
Bir tren istasyonundayım.Çocuk ellerimin üşümüşlüğü ile.Annemin sıcaklığı, umutlarımızı taşıyan sandık bavulumuzun içinde.Hemen yanıbaşımda.Çocuk göğsüm babamın cesur vücudunda.Küçük sırtım yaşanmamışlıkların ağrısızlığında.Kahramanlığım, ninemin çiçekli kucağında ki masallarımda.
Kaybolmalıyım...
Bir okulun bahçesindeyim.Sarı, yeşil yaprakların arasında.Geleceğim simsiyah önlüğümde.Yalnızlığım, ilk kez kumral saçlı öğremenimin gözlerinde.Beyaz yakalı,Beyaz bakışlı, ince bacaklı arkadaşlarımın eve dönme arzulu bakışlarında.
Bulmalıyım...Bakıyorum ,okul duvarlarından atlayan bakışlarımla, uzaklara.Hizaya girmiş küçük omuzlarımızın dik durmaya çalışan ürkekliğinden ötelere.Geleceğime...Zil çalıyor.Gitmeliyim.İlk derslerin disiplinine.
Kaybolmalıyım...
Aramalıyım, ne aradığımı.
Bir baharın ılık ,coşkulu akşamındayım.Yüreğim serçelerin şarkılarında.ilk kadınsı gülüşlerim, çiçeklerin zarif danslarında.Bakıyorum ,hemen sol yanıma.Gözlerimin elesındaki utanmışlıklarla.Aşkın henüz tanımadığım acılarına.Sol yanımdaki kara gözlerin, uzun sürecek aldatıcı siyahına.Sonra geliyor ince belli, sarışın ilk ihanet.Kara gözlerin buluştuğu , mavi gözler gülümsüyor bana.Aşkın ilk hayal kırıklığına. Babam çağırıyor.Gitmeliyim.Odamın gençlik dolu , müzik duvarlarına.Yalnızlığıma.
Kaybolmalıyım.
Bulmalıyım ne aradığımı.
Bir sınıftayım.Geleceğin genç adamları, kadınlarıyla.Bilgiye aç bakışlarında.Anlaşılmaya hasret duruşlarında.Kalbim, beynim,yarınlarım kitap satırlarında.Bazen ,sıraların altına uzanmış fakir ayakkabılarda.Yürüyorum sınıfın arka duvarına.Gözgöze geliyorum, bir çift mavi gözle.Gözlerim kaçırıyorum.Uzak bakıyor, mavi umutları kalemlerin ucunda yazılanlara takılı.Konuşuyorum, geleceğe bakan duruşuyla.Sonra dönüyorum, genç umutlara, genç bakışlara.Son dersi ,pazartesinin.
Kaybolmalıyım.
Aramalıyım kimi aradığımı.
Bir tren istasyonundayım.Eylüllerin sessizliğinde.İstasyonun sağ yanından alıp başını giden, bir yola takılıyor gözlerim.Hatırlamaya çalışıyorum.Kar yağmış saçlarımın arasındaki ellerimle karıştırıyorum, aradıklarımı.Tren raylarının soğuk demirlerine takılıyor geçmişim.Birden anımsıyorum.Bir kır kahvesinde, orta yaş gençliğimle okuduğum , kır kokusunda bir yazıyı." gönül yolu sensiz- eylül kadar sessiz..."
Tren yaklaşıyor.
Kaybolmalıyım...



Maviye,maviliklere sevgimle...