Ben böyle biriyim…
Sevdiğim şeylere tutunurum.
Bir şarkıyı günlerce başa sararım, aynı kıyafeti yıllarca giyerim, bir yeri sevdim mi defalarca giderim.
Hayatımdaki her şeye, her alışkanlığa, her hatıraya bir parça gönlümü bırakırım.
Hatta uyku arkadaşım bile on yedi yıldır yanımda; düşün, öyle kolay kopamıyorum hiçbir şeyden.

Belki de bu yüzden dünya bana biraz hızlı geliyor.
İnsanlar çabuk unutuyor, çabuk sıkılıyor, çabuk vazgeçiyor.
Her şey değişsin istiyorlar; eşya da ilişki de hisler de…
Ve ben o hızın ortasında olduğum yerde duruyorum.
Bazen fazla sabit, bazen fazla sadık, bazen fazla aynı.

Kıymetim bilinmediğinde içim elbette sızlıyor.
Ama öğrendim ki bu benim kusurum değil, zamanın telaşı.
Bu çağda kalıcı olmak, sabırlı olmak, vefalı olmak eski bir sanat gibi duruyor.
Ben ise o sanatı içgüdüsel olarak sürdürenlerdenim.

Ne bileyim…
Belki de herkes acele ederken, ben yavaşça severim.
Herkes unuturken, ben hatırlarım.
Herkes bırakırken, ben sahip çıkarım.
Ve belki de en güzeli
bütün bunları kimse fark etmese bile kendim olmaya devam ederim.

Çünkü ben böyleyim.
Kıymeti geç anlaşılan, ama özü hiç değişmeyenlerden.

Vesselâm...

Esma Canyurt