Horizon, hem coğrafi, hem mecazi, hem de fiziksel bir anlam taşır iken, bununla birlikte; içinde hem uzaklığı hem de yakınlığı taşır. Gözlerimizin ulaşabildiği sınırdır belki, ama yüreğimizin, hayallerimizin sınırlarını da belirler. İnsan her gün ufkunu arar; bazen bir gülüşte, bazen bir hatırada, bazen de sessiz bir rüzgârın fısıltısında.

Horizon, sadece gözle görülmez. Ufkumuzu genişleten, umutlarımızı büyüten, bizi geleceğe taşıyan bir semboldür. Hayatın karmaşasında kaybolduğumuzda, ufuk hep bize yol gösterir; bir ışık, bir yön, bir başlangıç. Ve bazen fark ederiz ki, ufkumuz başkalarıyla paylaşınca daha da güzelleşir.

Horizon, yalnızca gökyüzüyle değil, yüreğimizle birleştiğinde anlam kazanır. İşte o zaman, mesafeler uzak değildir; hayaller ulaşılmaz değildir; hayat, yaşanmaya değer bir serüvene dönüşür.
.
.

Paylaş:

4 Beğeni

(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Yazarın Önceki Yazısı Yazarın Sonraki Yazısı

Yazıyı Değerlendirin

Topluluk Puanları (4)

5.0

75% (3)

1.0

25% (1)

Horizon Yazısına Yorum Yap

Okuduğunuz Horizon yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

HORİZON yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

filozof sosyopat, @filozofsosyopat

16.11.2025 01:24:00

1 puan verdi

ufuk yaklaştıkça uzaklaşandır , hep uzakta olandır , başlangıç değil sondur, bir yol düşün gidiyorsun ,hep yolun en sonunda gördüğündür ,menzile varsan bile o hep gördüklerinin en sonundadır , mantıksız olmuş yazı ,yazmak için yazılmış sözler .en saçmasıda ufuk ışık olması ,ışığın bittiği ,yolun bitiyormuş gibi göründüğü yerdir, bu bir serenatsa ,keşke şiir gibi bişeyler yazsaydınız ve bizi bu saçma mantıksızlıklara muhatap etmeseydiniz.

kundakçıoğlu, @kundakcioglu

13.11.2025 21:33:07

Yazınızı okurken ufkun tarifleri açık ve ufku genişleterek evrenselligini anlatan bir yazıyı kaleme almışsın ufuk değişken bir kavram ufku kapalı ufku açık bile neye kime göre kapalı ve açık hep bir muamma bırakır özürdileyerek yazıyorum böyle bir kavramın besmele ile bir ilgisi olacağını şahsen düşünmüyorum.

Saygı ve selam ile.

Etkili Yorum

GözyaşıÇiçeği, @gozyasicicegi

13.11.2025 02:08:27

5 puan verdi

Ne güzel söylemişsin…
“Ufuk hem uzaklığı hem yakınlığı taşır,” demişsin ya; işte tam da orada başlıyor insanın kendiyle imtihanı. Çünkü bazen o ufuk, bir deniz çizgisi gibi sabit durur; sen yürürsün, o yerinde kalır. Ama bazen de bir bakarsın, ufuk dediğin senin kalbinde kıvrılır, oradan başlar yeni bir sabah.

Ben hep inanırım, insanın ufku gözünün gördüğü kadar değil, yüreğinin dayandığı kadardır. Çünkü bazı günler gözüm sadece karşıdaki duvarı görür ama kalbim, o duvarın arkasındaki maviliğe yelken açar. İşte o zaman anlarım: ufuk, biraz da inat işidir. Umutla, dirençle, biraz da kendine kahkaha atarak yürümektir.

“Ben kendi ufkumu cebime koydum, bir simit parasıyla değişmem.”

Ben de öyle yapıyorum. Her sabah, ufkumu bir aynanın kenarına iliştiriyorum; saçımı tararken gözüme ilişsin diye. Çünkü insan unutur bazen nereye baktığını. Gökyüzü durur, ama göz yön değiştirir. Ufuk da o anda kaybolur işte.

Sen diyorsun ki, “Benim ufkum seninle başlar.”
Ne güzel bir cümle bu! Fakat bil ki, bir kadın için “ufuk” sadece bir başkasıyla değil, kendisiyle de başlar. Çünkü kadın, kendi göğünde bir evren taşır. Yüreğiyle kavrulur, sabrıyla yeşerir, birinin adını anmasa da, içinde bir bahar hep hazır bekler. Ama yine de…
Bir ses, bir nefes, bir gülüş geldi mi ufka; işte o zaman o bahar kokusu yayılır her yere.

Benim için ufuk bazen bir tezgâhın üstünde duran yarım bardak çaydır; bazen bir sabahın erken saatinde, perdeden sızan ışık. Bazen de birinin “geldim” deyişidir, hiç gelmeden. Ufuk, işte böyle bir yanılsama bazen; ama öyle tatlı ki, insan bile bile aldanmak ister.

Ve evet…
Ufku paylaşmak güzeldir. Çünkü paylaşılan her ufuk, biraz da genişler.
Birlikte baktığın gökyüzü daha mavi olur, aynı rüzgâr daha yumuşak eser.
Ama bil ki, paylaşmak da bir cesarettir; çünkü insan bazen kendi ufkunu bile taşımakta zorlanır.

Ufuk…
Bir çizgi değil belki, bir hatırlayış biçimi.
Bir kadının gözyaşına karışan gökyüzü rengi.
Bir şiirin ortasında duran sessizlik.
Bir gülüşün içinde saklanan “devam et” sesi.

Ve ben derim ki;
Belki de ufuk, hiç varmadığımız yerdir.
Ama iyi ki öyle — çünkü varırsak, hayal biter.

Yüreğinize sağlık