Yerimden kalkmalıyım artık. Ne kadar da tembelim yahu. Gündüz uyumaya çalışıyorum, bu sefer de gece uyuyamıyorum. Bak, balkon kapısını açtığımda o güzelim kuş seslerini duyuyorum. Kendi kendime, "kuşlar seni merak etmiştir. Bizlere artık yazacak şiiri kalmadı mı yoksa" diye söylenmeden yapamıyorum.

Aa o da ne? Kuşlar uçtukları yerlerden bir kalem bırakmış penceremin önüne. Bu ne güzel jest böyle. Bakın bakın hayallerim de boş durmamış, bembeyaz bir sayfayı ellerime vermiş.

Artık bundan sonra uyumamam lazım. Her şey lehime işledi çünkü. Sevincin olduğu yerde üzüntü olur mu? Güzelliklerin gezindiği yerde çirkinlik olur mu? Olmaz değil mi? Ben de bunu böyle bildiğim için uzandığım yerden derhal kalktım. Yaşamaya, yaşayıp da öğrenmeye o kadar bilgiler var ki. Bir yerden başlamak gerek. Hadi gidin başımdan miskinliğim, tembelliğim...

17.08.2024