Tez canlıyız insan olarak. İyice düşünmeden nihai kararlar alırız. Tam tamına tartmadan kesin hükümler veririz. Bir olayın sağını solunu sağlam araştırmadan bütünlüğü konusunda eksik değerlendirmeler yaparız.

Böyle olduğumuz için tez canlılığımızın esiri oluruz. Nefsimize çabuk yeniliriz. Çabuk aldanıp yanlışlar yaparız. Hemen inanıp hatalara imza atarız. Her duyduğumuza inanma meylinde oluruz. Ön yargılı davranırız.

Sebep yokken karşımıza çıkanı üzeriz. Neden yokken kalp kırarız. Nice can yakarız. Hayatına usulca devam eden gönülleri bile bile üzeriz. Birbirlerini yürekten seven insanları düşünmeden onları ayırma çabasında oluruz. Yarınları düşünmeden bugünleri heba ederiz. Pişmanlık ve keşkelere hizmet ederiz.

Tez canlı olmanın getirdiği olumsuzlukları pek kaale almayız. Ne olacak sorusuna cevap vermeyi boş bırakırız. Başa gelecekleri hesaba katmayız.

Dümdüz yürümekten yana oluruz. Komşumuz ne hâldedir aklımıza getirmeyiz. Sesi çıkmayan dostumuzu arama zahmetine girmeyiz. Zor durumda olan arkadaşımıza yardım etmek için adım atmayız. Akrabalarımızı ziyaret etmeyi hep erteleriz.

İnsanlık görevlerimizi ne yazık ki ihmal ederiz. Ve sadece kendimizi düşünüp önümüze bakmakla meşgul oluruz tez canlılığımızın verdiği gazla.

-Meselci