Geçiciyiz aslında, geçelim diye geldiğimiz dünyadan göçmek için geçici yaşıyoruz. Her ânımız ömrümüzden geçerken geçici yasamlara konuk oluyoruz. Günler geçerken bir bir geçmesin diye umut ediyoruz; geçeceğini bile bile...
Geçinmeye çalışıyoruz geçimsizlik ile büyüyen kalplerle. O kalplerden geçmek için geçitler oluşturuyoruz öykülerimizde. Geçmeyeceğini düşündüğümüz gecelerden daha güçlü çıkıyoruz bazen. Bazense geçti sanıp geçmeyeceğini anladığımız sabahlara uyanıyoruz. Geçici olayları geçmeyecek diye düşündüğümüzden geçip gidemiyoruz o anlardan. Silip atamıyoruz. Geçmesi için çabalıyoruz sadece. O geçitte olmaktan mutlu olmasakta geçidi geçmeye geçici heveslerimiz yardımcı olmuyor. Ama biliyoruz ki geçersek o geçidi geçici mutluluklar bırakacak yerini, geçip gitmeyen mutluluklar bekler aslında: çekip gitmeyenleri.