(Masal kitabımın kapak resmi, 12 yaşındaki torunum Peri’nin eseridir ki Amerika’da birincilik ödülü kazanmıştır.
Masalımın iç sayfa resimlerinin de çizimleri onundur.)

Ders zili çaldığında Peri okulun bahçesine hava almaya çıkmıştı. Yakın arkadaşı ona eşlik etmek üzere yanına geldi. Peri’yi birkaç gündür dalgın görüyordu. Dönüp ona sordu: “Peri birkaç gündür uzaklara dalıp gidiyorsun. Seni üzen bir şey mi oldu?” Arkadaşı o kadar içtendi ki Peri açık yüreklilikle başını evet der gibi öne eğdi. Ama suskun kalmayı yeğledi. Arkadaşı üsteleyince hüzün dolu gözlerini kaldırıp ona baktı. Açılmaya korkuyordu. Kararsızlığı gözlerinden okunuyordu. Arkadaşı ya boş bulunur da başka bir arkadaşına, içini kemiren sırrını açık ederse.
Orta öğretime başladıklarından beri, iki arkadaş aralarında çok şey paylaşmışlardı. Birbirlerine güvenirlerdi. Tasalanacak kötü bir anıları hiç olmamıştı. Bu güvenle Peri, arkadaşına doğru eğilerek içini dökmeye karar verdi.
Arkadaşı onu can kulağıyla dinlemişti. Duyduklarıyla meraklanmış, heyecanlanmış ama ders zili çalınca yorum yapamadan sınıfa doğru koşmaya başlamıştı.
Aradan günler geçti. Peri, gururuna yediremedi. Arkadaşına bir şey soramadı. Arkadaşı da görüş ve düşüncesini Peri’ye açmaktan kaçındı.
Birkaç hafta sonra, okul servisinde öğrenciler arasında hararetli bir tartışma çıkmıştı. Öğrenciler birbirleriyle acımasızca atışıyorlardı. Enine boyuna iri kıyım bir erkek arkadaşları, ufak tefek olan bir kız arkadaşını: “cüssen kadar konuş, seni gidi çelimsiz,” diye aşağıladığında, kızcağız, önündeki koltuğa kapanarak ağlamaya başladı. Bunun üzerine Peri’nin sırdaşı, ağlayan arkadaşının yanına gelerek: “kendine gel ama bak, Peri’nin büyük bir sorunu varken hep güçlü kalmayı başarıyor,” diye Peri’nin sırrını döküverdi ortaya.
Peri, birden neye uğradığını şaşırmıştı. Yıkılmıştı. Gözleri buğulanıyor, ağlamak istiyor fakat kendini kontrol etmeye çabalıyordu. Benzer tatsızlıklar seyrek de olsa sınıfta, oyun ve spor alanlarında sebepsiz yere oluşuyor, arkadaşlar arasında alaylı konuşmaları alevlendiriyordu. Peri’nin sıkıntısı içine işlemeye başlamıştı. Uyku düzeni bozulmuştu. “Bu tür olayları atlatmanın bir yolu yok mudur,” diye sorguluyordu. Annesinin ona öğrettiği gibi derin derin nefes almak yüreğine iyi gelecekti. Of deyip öyle bir iç çekti ki güçlü nefesi, birkaç balonu şişirmeye yeterdi. İşte bu anda ne oldu bilir misiniz? Gözlerinizi kapatın, sakın heyecanlanmayın! Açıklayacaklarımı hayal bile edemezsiniz.
Peri’nin iyi niyetinden, duru, saf kalbinden etkilenmekten olacak, bir uzay balonu gökte beliriverdi ve Peri’nin önüne süzülüverdi. Peri şaşkındı. Bir süre donup kaldı. Onu kendine getiren uzay balonunun kırmızı kalp şeklindeki pencereleri oldu. Bu sevimli pencereler, dans eder gibi kıvrılıp bükülerek oynuyor ve pek hoş bir melodi yayıyordu. Bu melodi, hoş geldin nağmeleriyle Peri’nin kalbine huzurla doluyordu.
Peri, her fırsatta okuyan, çok zeki ve çok akıllı bir çocuktu. Tüm derslerinden yüz tam not alması öğretmenlerini hem şaşırtır hem gururlandırırdı. Arkadaşlarının dersle ilgili sorularına istekle cevap verir, sıkıştıklarında ödevlerine yardım ederdi.
Peri, yapay zekâ konusunda, annesinin doğum gününde hediye ettiği bir dizi kitabı yalayıp yutmuştu. Kendisini yapay zekâ konusunda bilgilendirmesi, uzay balonunun yapay zekâ kontrolünde olduğunu algılamasını sağladı. Peri pencerelere yüzünü dönerek onlara içten gülümsedi ve taşkın bir edayla el salladı. Bunun üzerine pencereler daha da hareketlenmesin mi? Onlar da Peri’ye selam duruyor gibiydi. Kulağa hoş gelen farklı ve çekici bir müzik seslendirmeye başlamaları ne hoştu! Peri’nin şaşkınlığı, hayranlığa ve rahatlığa dönüşmüştü.
Peri rahatlayınca ışıktan bir merdiven balondan salınıverdi. O da dans edercesine çekici hareketler sergiliyordu. Tatlı bir müzik eşliğindeki kıvrak hareketi dikkat çekiyordu. Merdivenin kenarları boyunca ve basamakları arasına renkli yanar döner lambalar diziliydi. Rengârenk ışık gösterileri, göz kamaştırıyordu. Peri’nin uzay balonuna tırmanmasını ister gibi bir hali vardı. Peri, kararlı bir adımla merdivenlere yöneldi. Onları tek tek tırmanırken heyecanlı bir maceraya adım attığını hissediyordu. Peri’nin uzay balonuna yerleşmesiyle balon bir çırpıda havalanıverdi. Çok tatlı fakat çok hızlı yol almaktaydılar.
Kısa bir süre içinde Peri’nin hayran bakışları, elmastan taşlarla yapılmış ışıl ışıl parlayan evin büyüsüne odaklanmıştı. Çarpıcı güzellikteki bu ev, şahane bir gökkuşağının sağ ucunda yer alıyordu. Muhteşem gökkuşağı ise capcanlı renkli yollarıyla albeniliydi. Yedi farklı renkli koluyla tatlı bir kavis çiziyordu. Yedi koluyla birden Peri’yi kucaklamak ister gibiydi. Peri çok duygulanmıştı.
Uzay balonu gök kuşağına doğru süzülürken Peri’nin içi hopluyordu. Balon, gökkuşağının ilk rengi olan mor yola ışıklı merdivenini sarkıttı. Peri, merdivenlerden bir bir inerken güzel kız kardeşi sevimli Dora’yı andı. Çünkü, Dora’nın en sevdiği renk mordu. Peri sevecen, olgun ve anlayışlı bir ablaydı. Küçük kız kardeşini çok sever ve onu hep kollardı. Ablası, Dora’nın zeki, yaşından olgun, uyumlu, anlayışlı, arkadaş canlısı hallerini beğenirdi. Birlikte çok şey paylaşırlardı. Dora da ablasına karşı sevgi doluydu. Ona çok düşkündü. Peri, ah kız kardeşim Dora gökkuşağını ne çok sever! Keşke o da şimdi benimle beraber burada olabilseydi. Yaşadığım coşku, heyecan ve mutluluğa katılabilseydi. Onu buraya getirmenin mutlaka bir yolunu bulmalıyım, diye iç geçiriyordu.
Sürprizler birbirini kovalamaktaydı. Mor yol çarpıcı güzelliğiyle göz almaktaydı. Peri, sıra dışı bu güzellikten çok etkilenmişken gökkuşağı evinden bir kaykay havalanmasın mı? Peri’nin kalbi neredeyse heyecandan duruverecekti. Bir de ne görsün? Kaykay Peri’nin ayağına bir atkı atarak bağlanmıyor mu? Bu nasıl bir sihirdir ki ayağına kilitlenen kaykay, Peri’yi bir çırpıda havalara uçuruvermişti! Peri, görkemli mor yolun bir ucundan diğer ucuna kaykayla inanılmaz bir hızla gidip gelmeye başlamıştı.Peri’nin yaşadığı hisler olağanüstüydü. Biricik kız kardeşi Dora’yla birlikte kaymayı ve bu benzersiz hisleri paylaşmayı ne çok isterdi! Taşkın enerjisi, ince uzun, zarif endamıyla Dora’ya kaymak ne yakışırdı! Peri hep kardeşini mutlu görmek isterdi. Ne yapıp edip Dora’yı buraya getirmenin bir yolunu bulmalıyım, diye kendisine söz verdi.
Peri’nin içindeki sıkıntılar birdenbire dağılıvermişti. Yüreğinden neşe taşıyordu. Gülücükleri çevrede yankılanmaya başlamıştı. Peri’nin taşkın sevincini, şirin mi şirin bir kuş hissederek paylaşmak istedi. Gizemli kuşun Periye bakışı, sevgi dolu, yumuşak ve candandı. Perinin omuzuna konması, cıvıl cıvıl ötmesi Peri’yi mutluluğa kanatlandırmıştı.
Peri, omuzunda güzelim kuşla bir o yana bir bu yana kaykayıyla defalarca kayıyordu. Coşkun bir heyecanla şu şarkıyı haykırmaya başladı:

Gökkuşağının kâh uzak ucuna
Kâh beri yanına kozmik bir hızla
Eşsiz evden havalanan kaykayla
Kayıyorum özgür bir mutlulukla

Yaşadığım benzersiz bir duygu bu
Sıkıntılarım birdenbire uçtu
Kaygım tasam da küçüldü gözümde
Olmadığım kadar şenim özümde

Pür neşe kayıyorum kaykayımla
Gökkuşağının renkli yollarında
Öğrendim iyi düşün iyi düşle
Güçlenir baş edersin üzüntünle

Peri, içindeki sıkıntılardan bu kadar çabuk kurtulduğuna inanamıyordu. Tasamla, üzüntümle baş ediyorum, diye şarkısını yüksek sesle tekrarlaması, onu daha da rahatlatıyordu. Huzuru yakalaması ne eşsiz bir duyguydu!
Peri, yaşadığı özel hisleri, biricik kız kardeşi Dora’yla ve sevdiği arkadaşlarıyla paylaşmalıydı. Onlar da kaygılarından kurtulmanın yolunu bulmalıydı.
Aklından geçirdikleri Peri’ye, arkadaşlarını ne çok sevdiğini yaşattı. Onların kusurları gözünde küçülüvermişti. Demek ki öfkeyle sarf edilen sözler önemsizdi. Göz ardı edilebilirdi. Çünkü arkadaşları genelde iyi niyetliydi.
Peri’nin saf yüreğinden geçenlerden etkilenmemek ne mümkün? Uzay balonu Peri’yi evine geri götürmek üzere konuk etmeye hazırlanıyordu. Kırmızı kalpler yine kıvrak danslarına, gizemli şarkılarına başlamışlardı. Bu kez pencerelerini, başka bir hoşlukla hoplatıp zıplatıyorlardı. Peri’yi kıkır kıkır güldürmeleri pek tatlıydı!
Peri balondan inerken heyecan ve sevgiyle elini sallamaya başladı. Uzay balonunun pencerelerinden hep birlikte: “gelecek sefer seni arkadaşlarınla birlikte bekliyoruz Peri!” sesleri yükseliyordu.
Peri aşırı mutluydu! Şarkısını olanca yüksek sesiyle heyecan içinde söylemeye devam ediyordu.
Ayşe Yarman Öztekin
“Gökkuşağı Evi” Adlı Masal Kitabımdan bir bölüm
Çizer Peri Öztekin.
Ocak 2025