BÖLÜM 3- İLK RÖPORTAJ DENEMESİ

Kamera, yeşilliklerin arasında, yere oturmuş, hevesli ve biraz gergin görünen Elif’i gösterir. Elinde eski bir model akıllı telefon (ses kayıt cihazı olarak kullandığı), yanında küçük bir not defteri ve kalem vardır. Karşısında ise boş bir alan durmaktadır.

Elif kameraya döner, gülümsemeye çalışır.

ELİF: Merhaba Dünya! Ve tabii ki merhaba kedi dostları! Ben Elif. Bugün burada, bu harika park köşesinde, yepyeni bir projeye başlıyorum: "Kaldırım Konuşmaları"! Amacım mı? Çok basit ama bir o kadar da derin: Sokak kedilerinin gözünden hayatı anlamak! Onların sırlarını, sevinçlerini, dertlerini, yani gerçek "sokak felsefesini" gün yüzüne çıkarmak! Kim bilir, belki de insanlık için öğrenecek çok şey vardır bu patili dostlarımızdan. İlk konuğumuzu bulmak üzereyim... Umarım röportaj yapmayı kabul ederler. Bu işin en zor kısmı bu sanırım. Yani, bir kediyi ikna etmek. Hadi bakalım!

Elif kamerayı yanına, yere bırakır, kaydı açık tutarak. Çevresine bakınır. Birkaç adım ötede, güneşli bir yamacın üzerinde, heybetli ama uykulu görünen, kulağının biri hafifçe yırtık, yaşlı bir kedi yatmaktadır. Bu Reis’tir.

Elif, Reis’e doğru usulca yaklaşır. Elinde birkaç parça kuru mama tutmaktadır.

ELİF: (Fısıltıyla) İşte geliyor... İlk konuğum olabilir. Çok sakin görünüyor... Belki de uyuyor. Reis Bey? Reis Bey, müsaitseniz size birkaç soru sormak istiyorum?

Reis yattığı yerden gözlerinin birini aralar, Elif’e kısa bir bakış atar ve gözünü tekrar kapatır. Umursamaz bir hali vardır.

ELİF: (Gülümsemesi solsa da yılmaz) Anlıyorum, yoğun bir gün. Ama sadece birkaç dakika? "Kaldırım Konuşmaları" için... Çok önemli bir proje.

Elif mamaları Reis’in biraz uzağına bırakır. Reis’in burnu seğirir hafifçe.

REİS: (Seslendirme - Mırıldanarak) Mmm... Mama... Ama uyku daha cazip...

Reis yavaşça doğrulur, gerinir. Bir esner, koca ağzını göstererek. Ardından mamalara doğru üşenerek ilerler ve birkaç tanesini yer. Elif hevesle mikrofon (telefon) uzatır.

ELİF: Teşekkür ederim Reis Bey! Bu gerçekten çok önemli. İlk sorum... Sokakta yaşamak sizi nasıl etkiliyor? Hayatın getirdiği zorluklar neler?

Reis mamaları çiğnemeyi bitirir, Elif’e bakar. Gözlerinde hafif bir bezginlik vardır.

REİS: (Seslendirme - Derin bir miyavlama) MİYAV...

ELİF: (Not defterine not alır gibi) "Miyav"... Anlıyorum. Zorluklar "miyav" gibi yani... Tarif edilemez? Çok derin. Peki... En büyük motivasyon kaynağınız ne? Sizi hayata bağlayan şey?

Reis tekrar gerinir, sonra güneşli yamaca doğru ilerler ve tekrar yatmaya hazırlanır.

REİS: (Seslendirme - Uzun, mırıltılı bir "Hrr" sesi) HRRRR...

ELİF: "Hrrr"... Yani huzur? Güneşin sıcaklığı? Dinginlik? Ah, ne kadar da... spiritüel! Çok teşekkürler Reis Bey!

Reis çoktan uykuya dalmıştır bile. Hafif mırıltılar duyulmaktadır.

ELİF: (Kameraya döner, fısıltıyla) Vay canına... İlk röportaj ve hemen bu kadar derin cevaplar beklemiyordum. "Miyav" ve "Hrrr"... Üzerinde düşünmemiz gereken çok şey var sanırım.

Elif usulca Reis’in yanından ayrılır, telefonunu ve defterini alır. Parkın başka bir bölümüne yönelir. Bu sırada, genç ve enerjik bir tekir kedi, bir yaprağın peşinden koşturmakta veya kendi kuyruğuyla oynamaktadır. Bu Çapkın’dır.

ELİF: (Kendi kendine) Belki daha genç bir kediyle daha... dinamik bir röportaj yapabilirim. (Çapkın’a doğru yaklaşır) Merhaba ufaklık! Seninle konuşabilir miyiz? "Kaldırım Konuşmaları" için?

Çapkın bir an durur, Elif’e merakla bakar. Kuyruğu havada bir soru işaretidir.

ELİF: Adın ne senin? Ne yapıyorsun öyle, çok enerjik görünüyorsun!

Çapkın aniden Elif’in uzattığı telefona doğru atılır, onu bir oyuncak sanmıştır. Elif panikle telefonu çeker.

ELİF: Hayır, hayır! Bu oyuncak değil! Bu benim... kayıt cihazım!

Çapkın hayal kırıklığıyla bir miyavlama bırakır ve dikkatini hemen yerde hareket eden bir böceğe çevirir. Böceği kovalamaya başlar.

ELİF: (Çapkın’ın peşinden gitmeye çalışarak) Tamam, tamam! Oyun mu oynamak istiyorsun? Sorularımı oyun oynarken cevaplayabilir misin? Mesela... Bir sokak kedisinin en sevdiği oyun nedir?

Çapkın böceği yakalar, onunla biraz oynar, sonra sıkılır ve hızla bir ağaca tırmanmaya başlar.

ELİF: (Ağaca bakarak) Tırmanmak mı? Cevap tırmanmak mıydı? Ya da böcek kovalamak? Peki, peki! Günlük rutinin nedir? Sabah kalkınca ne yaparsın?

Çapkın ağacın ortasında durur, Elif’e aşağıdan bakar, bir miyavlama bırakır.

ÇAPKIN: (Seslendirme - Cıvıltılı bir miyavlama) MİYAAAV!

ELİF: (Not defterine zorlukla not alır) "Miyaaav"... Anladım. "Hemen harekete geçerim!" demek istedin sanırım? Çok aktif bir başlangıç! Peki ya... en çok neye sinir olursun?

Çapkın aniden ağaçtan iner ve Elif’in bacağından tırmanmaya çalışır. Elif irkilerek geri çekilir.

ELİF: Aaa! Bu mu yani? İnsanların sürekli soru sormasına mı sinir oluyorsun? Tamam, tamam! Sakin ol!

Çapkın artık Elif’le ilgilenmiyordur, parkın diğer ucunda dikkatini çeken başka bir şeye doğru koşarak uzaklaşır.

ELİF: (Nefes nefese, üstünü silkeliyor) Pekala... Sanırım "dinamik" derken biraz fazla iyimserdim. Röportajdan çok... kovalamaca gibiydi.

Elif tekrar kameranın yanına döner, oturur. Yüzünde hem yorgunluk hem de hafif bir şaşkınlık vardır.

ELİF: (Kameraya döner) Evet... İlk bölüm böyle geçti. Reis’ten "Miyav" ve "Hrrr" gibi derin felsefeler öğrendik. Çapkın’dan ise hayatın bir kovalamaca olduğunu... ve muhtemelen benim biraz yavaş kaldığımı... anladık.

Elif telefonunu (kayıt cihazı) alır, ona bakar.

ELİF: Sanırım... Bu iş sandığımdan daha ilginç olacak. Ve daha tırmalamalı.

Elif kameraya gülümser.

ELİF: "Kaldırım Konuşmaları"nın ilk bölümünün sonuna geldik. Önümüzdeki hafta başka patili dostlarla görüşmek üzere! Şimdilik hoşça kalın... Ve sakın bir kediyi uyurken rahatsız etmeyin! Tecrübeyle sabit!

Elif kamerayı kapatır. Kamera kapanmadan son bir saniye, arka planda Reis’in yattığı yerden hafif bir mırıltı duyulur ve Çapkın’ın hızla kadrajdan geçen kuyruğu görünür.

(Elif, Reis ve Çapkın’la yaptığı başarısız röportaj denemelerinin ardından, üstü başı dağılmış ve biraz morali bozuk bir halde, yeni kedi arayışıyla uzaklaşır.)


BÖLÜM 4- İlk Miyavlar

PARK KÖŞESİ - GÜNDÜZ

Reis, güneşli yamacında tekrar uzanmış, keyifle geriniyordur. Çapkın ise yakınlarda bir kelebeği kovalamayı bırakmış, Reis’e doğru gelir.

ÇAPKIN: (Seslendirme - Meraklı bir miyavlama) Miyav?

REİS: (Seslendirme - Gözlerini kısmış) Hrrr... Ne var genç? Keyfimiz kaçtı.

ÇAPKIN: (Seslendirme - Başını sallayarak) O kız... Az önce... Çok garipti. Benimle konuşmak istedi. Seninle de mi konuştu?

REİS: (Seslendirme - Bir gözünü açar) Konuşmak mı? Saçmalama. O garip aletine bir şeyler mırıldandı durdu. Bir de mama verdi. Fena değildi. Ama uyku önemli.

ÇAPKIN: (Seslendirme - Kaşlarını çatar gibi) Ama benimle de... "Günlük rutinin ne?" diye sordu. Rutin ne demek? Koşmak mı? Oynamak mı? Anlamadım. Sonra elimden aleti almaya çalıştım, çığlık attı.

REİS: (Seslendirme - Hafif bir kıkırdama gibi "Hoh") Hoh... Senin aklın fikrin oyun zaten. Kızın derdi başkaydı. Sanki... bizden bir şey istiyordu.

ÇAPKIN: (Seslendirme - Endişeyle) Bir şey mi? Tuzak mı? Yiyeceklerimizi çalmak mı istiyor? Yoksa bizi... (Titrek bir miyavlama) ...o garip yere götürmek mi? (Veteriner iması)

REİS: (Seslendirme - Ciddileşir) Sanmam. Tuzak kursa daha zeki olurdu. Amaçsız gibiydi. Yaptığı şey... haberci gibi bir şeydi galiba. İnsanlar bazen böyle tuhaflıklar yapar.

Çapkın: (Seslendirme - Hala şüpheli) Haberci? Tehlikeli mi?

Reis: (Seslendirme - Sakin) Bilmiyorum. Ama merak ettim şimdi. Durup dururken neden bir kediyle röportaj yapmak istesin ki bir insan? Normal değildi.

Reis yattığı yerden doğrulur, gerinir. Çapkın dikkatle onu izler.

REİS: (Seslendirme - Karar vermiş gibi) Tamam haydi gidip bakalım. O kız nereye gitti? Peşinden gidelim. Derdi neymiş öğrenelim. Benim uykumu böldüğüne değsin bari.

ÇAPKIN: (Seslendirme - Heyecanla) Kovalama mı yapacağız? Harika!

REİS: (Seslendirme - Bıkkın) Hayır, kovalama değil. Takip. Sinsice takip. Fark ettirmeden. Öğrenmek için.

Reis önden, yavaş ve temkinli adımlarla ilerlemeye başlar. Çapkın arkasından hevesle ama Reis’in "sinsice" uyarısını hatırlayarak onu takip eder. İkili, Elif’in gittiği yöne doğru gizlenerek ilerler.

PARKIN FARKLI BÖLÜMLERİ

ARA SOKAKLAR - GÜNDÜZ

Bir dizi hızlı kesit veya kısa sahneler gösterilir. Elif, başka kedilerle konuşmaya çalışmaktadır. Reis ve Çapkın ise uzaktan onu gözlemektedirler.

SAHNE 1: Elif, park bankının altında uyuyan şişman, huysuz bir kedinin yanına yaklaşır. Fısıltıyla soru sorar. Kedi gözünü bile açmadan tıslar ve daha derin uykuya dalar. Reis ve Çapkın çalılıkların arasından izler, Reis başını sallar ("Beklendiği gibi").

SAHNE 2: Elif, duvarın üstünde yürüyen zarif, mesafeli bir kediye seslenir. Kedi durup Elif’e küçümseyici bir bakış atar, sonra kuyruğunu sallayıp hızla uzaklaşır. Çapkın, "Vay canına, çok havalı!" der gibi bir miyavlama çıkarır (Seslendirme: "Miyav!"). Reis onu susturur.

SAHNE 3: Elif, birkaç genç kedinin oyun oynadığı bir alana gider. Soru sormaya çalışır ama kediler sadece Elif’in etrafında daireler çizerek, bacaklarına sürtünerek ve oyuncak zannederek telefonunu koklayarak onu meşgul ederler. Elif gülse de çaresizdir. Reis ve Çapkın bir duvarın köşesinden izler, Reis hafifçe sırıtır (Seslendirme: "Çapkın’ın tayfası...").

SAHNE 4: Elif, bir köpeğin havlamasıyla aniden etrafa saçılan bir grup kedinin peşinden koşmaya çalışır. Başaramaz. Reis ve Çapkın güvenli bir yerden saklanıp tehlikenin geçmesini beklerler.
Elif, birkaç başarısız denemenin ardından yorgun düşmüş, elindeki telefon ve not defteriyle bir bahçe duvarının dibine oturmuştur. Morali iyice bozulmuştur.

DEVAM EDECEK