Yorucu bir günün ardından akşamın serinliğinde attım kendimi karasu sahilinin kumsalına.. Dalgalar ard arda gelip kusal ile sevişirken, pek çok dost görünümlü insanların bir birlerine verdiği sözler vaaatler geldi aklıma. İlla ki herkesin çevresinde vardır abartmayı seven bu tür insanlar.. Bunları görüyor yaşıyoruz ve bunların büyük kısmının köprüyü geçene kadar dayı dediğimiz laflar zamanla çıkıyor ortaya... Önceden çevrenin baskısı olsa da üzerimizde, bunca zaman karşı çıktık dayatmalara, gel gör ki yaşımızda ilerledi baskılar eskisi gibi olmasa da o eski direncimiz de yok zaten... Deli dolu o hoppa yanımızın yerine günümüzü huzurlu, mutlu ve huzurlu şekilde geçirmek yeterli bize artık..
Fazla sürprizlerin olmadığı hayatı
Sağlıklı geçsin istiyoruz zamanların, muhakkak ki bizimde istediğimiz belli bir düşünce standartımız oluyor geleceğe dair. En azından şunlar olmalı dediğimiz pek çok şart ya da beklenti. Ama benim için olmazsa olmaz en büyük şart şu yaşama bakış açımın değişmemesidir...
Varsa yanınıda dertleşeceğin elini tutacağın bir hayat arkadaşın mutluluğun en güzeli değilmidir bizim için...
Bütün hepsinin yanında bir kabulleniş var yaş itibarıyla ilaveten tabi. Başa gelen çekilir demenin yanında buna en başından hazır oluş daha çok razı oluş da vardı.. Çünkü insan belli bir hayat tecrübesinden sonra kendini hep en kötüsüne hazırlıyor kendini..Eh ister istemez yersiz tepkiler verdiğimiz oluyor tabi ama hazır olmak ya da başa gelebileceğini bilmek başa geldiği andaki tepkiyi değiştirmeni sağlamıyor..
Z kuşağını yönlendirebilmek mümkün olmuyor artık bu zamanda, istiyoruz ki bizim zamanlarımızdaki gibi olsunlar ama olmuyor.. Bize doğruyu gösterip gün ola harman ola deyip beklemek düşğyor payımıza... Bu sözü severim çünki az olsa da yarına umutla bakmamızı sağlıyor..
Her zaman da böyle baktım olaylara. Ama şimdilerde biraz daha değişiğim galiba tabi burda yaşlılığın ve yaşanmışlığın tecrübesi de etkili. Nasıl desem başkaları gibi olmakve onların gözleri ile etrafı seyretmek.. Onların ne yaptığını bakıyorum bu aralar. Bu beni biraz daha bencil yapıyor sanki.. Dürüstlük ne verdi? Paylaşmak ne verdi? Aza razı oluş ne verdi? Ben yemeyim o yesin demek ne verdi?
Şimdi etrafımdaki cimri, kendini düşünen, çıkarcı, içten pazarlıklı ve biraz da yalancı olanlardan kendimi soyutlamaya çalışıyorum..Garip gelmesin kimseye bu düşüncelerim hayatı böyle sürdürmeye çalışıyorum, zor oluyor tabi ama belki başarırım herkes gibi olmayı...
YEŞİLIRMAK,,,, MUTLU KALIN