Ey Varlığın Sırrı

Sevgi… Zâhirde her lisâna düşmüş, her gönle uğramış bir kelâm. Amma hakîkatine ermek, her cânın kârı değildir. Bugün nice nefisler, aşkın adını hoyrâtça ağızlarına alır; lakin aşka yâr olmaz, yalnızca kelâmını tüketirler.

Sevgi, şehvetin gölgesinde tükenen heves midir? Hâşâ! Sevgi, Mecnûn’un çöllerde didindiği, Ferhâd’ın dağları deldiği, Beylerin uğrunda cân verdiği bir azîmettir. Sevgi, imkânsızı imkâna çevirmek için sabırla, sebatla yürümektir.

Azîzim, bilmez misin? Hakîkî sevda; “vazgeçmek” değil, “son nefese dek beraber yol almak”tır. Kalbi aşk ile yanıp da duâya durmayan, aşkın kıymetini bilmez. Zîrâ dua, sevdânın secdesidir.

Sevgi ne midir? Sevgi, bir canın diğerine “ben sende varım” demesidir. Sevgi, vefâdır. Sevgi, sabırdır. Sevgi, vuslatın gayretiyle değil, ayrılığın imtihanıyla anlaşılır.

Ey nâzenin, aşkı hoyratça tüketenlere aldanma. Bil ki hakîkî aşk, gönlü yakan fakat gönlü yücelten bir ateştir.