İnsan bedeni, sadece etten ve kemikten ibaret değildir; o, evrenin titreşimli hafızasını taşıyan bir kütüphanedir. Bilimsel olarak 2 sarmal DNA’sı olduğu kabul edilen insan, aslında derin boyutlarda 12 sarmallı bir ilahi dizilime sahiptir. Bu 12 sarmal, sadece fiziksel varlığı değil; ruhsal, zihinsel ve kozmik katmanları da kapsar.
Her bir sarmal, bir kapı, bir frekans, bir ilahi kod gibidir:

Birinci Sarmal: Fiziksel yaşamın kodu, bedenin varlık temeli.

İkinci Sarmal: Atalardan gelen genetik miras, karmik zincirlerin izi.

Üçüncü Sarmal: Zihinsel algının yükselişi, sezgilerin ilk uyanışı.

Dördüncü Sarmal: Kalp bilinci, koşulsuz sevginin kapısı.

Beşinci Sarmal: İfade gücü, ses titreşimleriyle yaratım.

Altıncı Sarmal: Üçüncü gözün bilgeliği, görünmeyeni görme sanatı.

Yedinci Sarmal: İlahi koruma, meleklerle bağlantı.

Sekizinci Sarmal: Ruhsal hafıza, yaşamlar arası köprü.

Dokuzuncu Sarmal: Kozmik akış, galaktik bilincin titreşimi.

Onuncu Sarmal: Evrensel şifa, ışığın hücrelere inişi.

On birinci Sarmal: Zamanın ötesine geçiş, paralel boyutlarla bağ.

On ikinci Sarmal: İlahi öz, Tanrısal birliğin insanda tezahürü.

Kromozomlar ise bu ışık sarmallarının fiziksel yankısıdır. Onlar sadece biyolojik verileri değil, ruhun kader haritasını da taşır. Her kromozom, insanın hem dünya hem de evrenle olan bağını kodlayan kutsal bir mühür gibidir.
12 sarmallı DNA, uyku halindedir; yalnızca kalp frekansı sevgiyle titreştiğinde, yüksek bilinçle rezonansa girer. İşte o an insan, sınırlı bir beden olmaktan çıkar ve yıldızların çocuğu olduğunu hatırlar.

Fatih Dişbudak