Bugün kendimin bir benzerini gördüm,yansımasını desem daha doğru olur kendimce farkettimki onun duyguları,hisleri,merakları,düşünceleri,hayatı benim yolumun bir parçasıydı,insan ruh eşini ne zaman arar,bulur ve duygularını onla birleştirir, ben buldum galiba herşeyimiz aynıydı,şüphelerimden kaçıyordum onun sayesinde,bağlarım kuvvetleniyodu varlığıyla.Düşünmek yaşamdır,hayattır bunu uygulamak ise ruh eşini bulmak kadar zordur,bulmacadır...
Geçen canım sıkıldı sudoku çözüyodum,aslında küçükken bize söylenen çizgileri birleştirmek kadar kolay,o çizgiler bile düz olmasa silip yeniden birleştiriyoduk,sonra o çizgiler birleşti harfleri oluşturdu,harfler ise koca bir çıkmaza götürdü bizi.çıkmazlarsa koca bir bilinmezliğin içinde bıraktı ,sonra anladım ki,kaybolmak kendimizle alakalı,günümüz yaşamımızda bile kaybolmak o kadar imkansızlaştıki gelişen teknoloji bizi bambaşka hayatlara bile götürdü.Arabada,sokakta yürürken,yolumuzu kaybetmekten değilde o yolun nereye çıkacağını düşünüyoruz kimi çoğumuz,adres sorarken,navigasyona bakarken hangi yolu tercih etsem diye düşünürken hislerim beni doğru yola götürücekmi,yada etraftaki düşünceler bilgiler yolumu bana kazandırabilicekmi diye düşündük,bilgiler de bazen yanılır ,doğrular da bazen yanlıştır,hisler de kaybeder ama unutma yol yanıltsa dahi çıkmaz sokak kadar çaresiz değildir,kazanamadığın her savaş düşüncelerin galibidir