Bir süredir, sabah yürüyüşünden sonra, uğradığım, müdavimi olduğum bahçe kafenin aynı köşesinde, denize karşı bir masada ve gazete okuyarak, kahvesini yudumlarken görüyordum onu.

Etraf ile hiç ilgilendiği yoktu. Kendi halinde, ara sıra kâh denize dalıyor, kâh kahvesinden yudumlayarak, yeniden okumaya veriyordu kendini.

Üzerinde spor kıyafetler oluyordu genelde. Dalgalı uzun kumral saçlarını kelebek tokayla ensesinde toplamıştı.
Yuvarlak alnı, biçimli burnu, hoş kıvrımlı çenesi ile profilden de çok hoş görünüyordu ve ben gözlerimi bu zarif kadından alamıyordum.

Tanışmayı çok istiyordum, ancak, öyle bir duruş sergiliyordu ki, “sakın düşünme bile bunu ” der gibiydi hali, tavrı.

Bir ara kafenin sahibini onun yanına oturmuş sohbet ederken gördüm. Demek ki tanıdığı biriydi ve masadan kalktığında hemen arkasından koşturup yanına gittim.

-Asude hanımcım, dedim, bir dakikanızı alabilir miyim?

-Merhaba Ömür Bey dedi, bir sorun mu var.

-Yok! Sorun değil ama bir sorum var.

-Soru varsa, ardında merak olmalı” deyip, güldü.

Akıllı kadındı. Eminim benim köşedeki masaya ilgimi fark etmişti.

-Biraz önce yanından ayrıldığınız hanımefendi kimdir, dedim. Tanıdığınız biri mi?

-Hayırdır, deyip güldü. Hoş bir kadın değil mi?

-Evet! Çok hoş ve zarif bir kadın.

-Şahsen tanımıyorum ama, bir süredir sabah saatleri geliyor. Yakın bir zamanda kardeşini kaybetmiş. İç huzuruna ihtiyacı var.

-Ya! Öyle mi? Üzüldüm. Adı neymiş?

-İnanır mısınız Ömür Bey, sormak hiç aklıma gelmedi.

-Aslında ne yalan söyleyeyim Asude Hanım, çok beğendim kendisini ve tanışmayı isterdim, ancak o cesareti bir türlü bulamadım.

Yanlış anlaşılmaktan korkuyorum.

-Aşk olsun Avukat Bey, siz de sıradan biri değilsiniz ki. Tanışmanın bir fırsatını ille ki bulurdunuz.

Tam o sırada öyle beklenmedik bir rüzgar gelip geçti ki kafenin içinden, gizemli hatunun gazete sayfaları masadan havalanıp, çitlerini aşaşarak sahil yoluna uçuverdi.

Asude Hanım gülümseyerek;

-İşte be Ömür Bey, dedi. Beklediğiniz fırsat. Sayfaları yakalayın.

Hemen fırlayıp dışarı koşturdum..

Önce acı bir fren sesi kulaklarımda çınladı ve ardından küt diye bir ses duyuldu.


* İkinci ve son bölüm bir sonraki gün.