...Gelmiş geçmiş bütün babalara; yaşayanlara sağlık, vefat edenlere rahmetle...

Bir adam vardı baba diye anılan.
Dili çok çözülmezdi ama gözleri çok şey söylerdi.
Bir bakışıyla “korkma” derdi, bir susuşuyla “yanındayım”…
Sesinin tonu ekmeğin kıtırı gibiydi; azdı ama doyururdu.
Çoğu zaman susarak sevilirdi,
biz o suskunluğu sevgiye çevirmeyi baba ocağında öğrendik.

Baba, bir çınardı bazen ,altında çocukluğumuzu oynattığımız.
Bazen rüzgârda savrulan bir yaprak gibi içimize düşen sızı…
Hep ayakta sandığımız o gövdenin
bir gün devrileceğini hiç düşünmeden büyürken
en güvenli limanımız olduğunu bilemedik çoğu zaman.

Babalar çok konuşmaz.
Ama onların yorgun adımlarında,
sustuğu her kelimede
bizim için taşınmış bir ömürlük emek vardır.

Yorgun elleriyle sırtımıza güneşi örterdi,
üşümeyelim diye üzerimizi kendi teriyle örterdi.
Canı yansa bile "bir şey yok" derdi.
Halbuki vardı…
Biz ağlamayalım diye gözyaşlarını yastıklara akıttığı geceler vardı.
İçindeki fırtınayı susturup
evde deniz sakinliğiyle dolaşan nice baba vardı.

Baba bazen evin direğiydi,
bazen sustuğunda bile dağ gibi duran bir sessizlik.
Evin kapısını son kapatan oydu,
herkes uyurken hâlâ uyanık olan,
aklı çocuklarının geleceğinde dolanan bir dua gibiydi.

Ve bazı evlerde artık baba yok.
Bazı evlerde sesi hâlâ duvarlarda yankılanıyor.
Babasının bastığı taşlara basmaktan korkan çocuklar,
gözlerinin buğusuna sarılıp uyuyor hâlâ.
Bazı kadınlar eşinin boşluğuna tutunarak ayakta duruyor.
Bazı adamlar, babasız büyümüş ama yüreği hâlâ babasının sesiyle çarpıyor.

Bugün Babalar Günü…
Ama bu yazı sadece yaşayanlara değil.
Bu yazı, mezar taşlarına isim yazdırıp hâlâ dua etmeyi sürdürenlere.
Bu yazı, gömleğini hâlâ dolabında saklayanlara…
Bir baba ölmüşse eğer, bir yan hep eksik demektir.
Ve bazen eksilen o yanla büyüyen insanlar,
hayatın gerçek kahramanlarıdır.

Ve nice baba var…
Evladının ilk adımına şahitlik eden…
Eşinin gözünde yoldaş…
Ailesinin gövdesi, direği, güneşi olan…
Kalbi çırpınan ama güçlü duran…
Ve nice baba artık aramızda olmasa da,
bir dua gibi her evin baş ucunda duran…

Bugün onlara dua edelim.
Yaşayanlara sağlık, yitenlere rahmet dileyelim.
Baba olan her kalbe teşekkür edelim.
Baba hasreti çeken her yüreği saralım.
Çünkü…

Baba, bir isim değil, bir dua gibi yaşar içimizde.
Bir nefes, bir sabır, bir susuşun içindeki sevda…
Ve unutmayalım ki:
Bazı gölgeler güneşten değil, babadan gelir.

Peri Feride ÖZBİLGE
15.06.2025