Belki bir gün gelir, aynı masaya yemek yemek için değil de “evet” demek için otururuz. Uzun gecelerde başucumdaki resmine dalıyorum. Yüzünü izliyorum, duruşunu izliyorum. O kadar masum bakıyorsun ki insanın gönül odaları sevgiyle doluyor. Pınarlardan aşk akıyor sanki. Kanım çekiliyor birden, kalbim yerinden fırlıyor, ağzıma geliyor adeta. Sana bakmak, uzun bir şiirin dizelerinde soluklanmak gibi; dinlendiriyor ve huzur veriyor. Sana bakmak, kara kuyulara can vermek, ülkedeki aç çocukları doyurmak, bütün ölümlere çare olmak gibi. Hayatıma anlam kattığın, bendeki bütün güzel duyguların kilitli kapısına yaklaştığın ve bütün kilitleri kırdığın için teşekkür ederim. Aşk ancak bu kadar güzel olabilirdi. Seni ve sana ait şeyleri anlatmak kolay olmuyor; hep eksik kalıyor cümlelerim. Sen, dünya üzerinde tarifi olmayan bir cümlesin.

Sanki bütün diller eksik, sanki bütün harfler yetim. Adın geçmeli her cümlede. Her yerde sen olmalısın mesela; yattığım yatakta, gördüğüm rüyada, yediğim kahvaltıda, içtiğim çayda, yürüdüğüm yollarda, baktığım resimde, soluduğum havada… Hep sen olmalısın ya da senden bir parça. Elin değmeli şu berbat dünyama, güzelleştirmelisin tüm kötülükleri. Senin olduğun yerde kötülük barınmamalı. İşte senin kalbin böyle bir yer. Kalbinde yaşanmalı bütün nefesler. Daha nasıl anlatılır bilmiyorum. Boş zamanlarımda odama geçip bir sigara yakıyorum. Elime bir yerden kalemle kâğıt geçiyor. Hiçbir anını unutmamak adına yazıyor ellerim. Yazarken sigara kül olup bitiyor, ben sadece gülüyorum. Seni yazmak soluksuz oluyor. Hiç durmadan sadece seni anlatıyor ellerim. Kâğıtla kalem hiç bıkmadan dinliyor seni, sana ev sahipliği yapıyor. Seni ağırlamaktan fazlasıyla memnunlar.

Bazen onlardan bile kıskanıyorum seni. Sana sadece benim kalbim ev sahipliği yapmalı diye düşünüyorum. Paylaşamıyorum seni. Belki de biraz bencillik ediyorum, farkındayım. Ama sen çok değerlisin. Başka ellerde, başka yerlerde kırılır, hırpalanırsın. Sen hiç kırılmamalısın. Sevilmelisin. Seni ben sevmeliyim hep. Seni en güzel ben severim. Kalbimde oturup dinlenmelisin. Seni yoramam ben. Yanımda olduğun günlerin sayısı arttıkça, alacağım nefeslerin azaldığını bilmek beni çok korkutuyor. Seni daha çok sevecekken zamansız bir vedadan, zamansız bir gidişten korkuyorum. Ölünce seni sevememekten korkuyorum.

Beni unutmandan, bana olan sevginin azalmasından, bir süre sonra tamamen kaybolmasından çok korkuyorum. Bizimkisi ölümsüz bir aşk olmalı. Allah bize daha fazla nefes vermeli. Böylesine güzel duygular nefes bitince sona ermemeli. Aşk bize daha çok nefes vermeli sevgilim. Aşk bizi daha çok sevmeli. Aşk bize dört kolla sarılmalı, bizi sahiplenmeli. Aşk her şeyden önce seni sevmeli. Sana layık olmaya, sana ruhundan katmaya söz vermeli. Senden daha güzel kimse taşıyamaz aşkın kutsallığını.

MALATYALI ŞAİR
CAHİT ALUÇ