Nazım Hikmet in hapishanedeki yılları 1937-1950 yılları olmak üzere tam 13 yıldır ilk başta orduya isyanla 28 yılla yargılansada af yasasından yararlanarak 1950 de özgürlüğüne kavuşmuştur bu hapishane yılları onun pişmesine büyük katkı sağlayacak ve dünya çapındaki eserlerini bu hapishane döneminde icra edecektir sırasıyla İstanbul Ankara Çankırı ve Bursa da o ranzaların eski ve küf kokusunu cigerlerine doldursada Sabahattin Ali ve Kemal Tahirle bu dönemde tanışacaktır hapishanede ona en güzel dostluğu gün gün tuttuğu notlar aldığı küçük defteri eşlik edecektir defterlerindeki şiirleri genellikle Latin Arap Kiril alfabeleriyle tutan yazara iki taraflı bir tarafı kırmızı bir tarafı mavi kalem kullanır yazar için mavi denizi ve o uçsuz bucaksız gökyüzünü ifade eder ve hapistede olsa yazar en güzel günler gelecekte diyerek insanlara umut aşılar memleket hasretini anlatır ve yüreğinden hiçbir zaman umudu eksiltmez o hapiste ikende çalışmayı ihmal etmez yazdıklarında titizlikle kurallı ve ölçülü şekilde ortaya çıkartır ve sevdiklerine şu cümle ile selam göndermeyi unutmaz "bilmiyorum neden aklımda hep ilk önce senden duyduğum bir cümle var"